Σύγχρονος ελληνικός εθνικισμός.

Κοιτούσα τις προάλλες γερμανική τηλεόραση. Στις ειδήσεις του πρώτου καναλιού (ARD) είχε ως πρώτη είδηση την επέτειο από την ημέρα της απόβασης της Νορμανδίας. Πρώτη είδηση! Με εκτενείς αναφορές στην τότε εποχή και τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν. Και μάλιστα ο δημοσιογράφος δήλωσε γενικά πως σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα και τόνισε επί λέξη πόσο σημαντική ήταν αυτή η μέρα για “την ήττα της Γερμανίας στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την πτώση του Ναζισμού”.

Οι πολίτες της Γερμανίας στο σύνολό τους είναι συνειδητοποιημένοι, πολιτικά ευαισθητοποιημένοι και άκρως αντί-ναζιστές. Επίσης, ο νόμος είναι πολύ αυστηρός για κάθε τι φασιστικό. Ο φασισμός είναι απεχθής σε αυτήν τη χώρα και σου είναι αδύνατο να πιστέψεις ότι πριν 70 χρόνια υπήρχε κάτι τέτοιο εκεί.

Ας έρθω λίγο στην Ελλάδα και ειδικά στον ελληνικό φασισμό. Μερικές εβδομάδες πριν υπήρχε μια διαδήλωση η οποία απ’ ότι άκουσα αφορούσε στην παρουσίαση ενός λεξικού από το κόμμα Ουράνιο τόξο. Δεν γνώριζα το περιεχόμενο της συζήτησης και δεν ούτε καν με ένοιαζε αυτό το ουράνιο τόξο. Αργότερα έμαθα ότι γινόταν μια παρουσίαση ενός “Ελληνο-Μακεδονικού λεξικού”. Προσωπικά, ένα τέτοιο λεξικό για τα δικά μου μάτια είναι ανούσιο, αλλά μόνο η ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας μας θα μπορούσε να μου πει έγκυρα στοιχεία ως προς την επιστημονική του εγκυρότητα και χρήση. Πιστεύω ότι το 99,999% των Ελλήνων δεν θα χαράμιζε τον χρόνο του για κάτι τόσο ανούσιο. Συνεπώς, δεν του δίνει και αξία, δύναμη με την προσοχή του. Πέτυχα, όμως, ένα βίντεο στο διαδίκτυο όπου φαίνεται να μπουκάρουν μέσα στον χώρο αυτής της εκδήλωσης μια συμμορία ανθρώπων με φασιστικές διαθέσεις, δηλαδή γεμάτες απολυταρχισμό, βία και αντιδημοκρατική αντίληψη. Δεν είναι η πρώτη φορά. Είναι λυπηρό να βλέπεις νέους ανθρώπους να έχουν πέσει στην παγίδα του φασισμού και να σπαταλούν την ενέργεια και τα νιάτα τους έτσι άδικα, χωρίς να γνωρίζουν ότι κάποιοι ξένοι τους χρησιμοποιούν και τους εκμεταλλεύονται και αυτούς όπως και τον ελληνικό λαό. Στην εκδήλωση αυτοί οι άνθρωποι έβριζαν, φώναζαν συνθήματα για την Ελλάδα και τη Μακεδονία και εφάρμοσαν τακτικές βίας, εκφοβισμού και απολυταρχισμού με σκοπό να διαλυθεί η εκδήλωση και να εξαναγκάσουν τους παρόντες να αποχωρήσουν από την αίθουσα. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που κάνουν οι δυνάμεις καταστολής του ελληνικού κράτους (ζαρντινιεριστές) ή τα ΜΑΤ όταν κυνηγούν συνταξιούχους ή μαθητές.
Ότι και να κάνουν κάποιοι σε μια εκδήλωση, μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας, είναι δική τους υπόθεση, ειδικά από τη στιγμή που το θέμα της συζήτησης είναι φανερό και μπορεί το κοινό να ενημερωθεί και έτσι να διατυπώσει γνώμη, άποψη, στάση. Ακόμα και αν δεν μας αρέσει το θέμα της συζήτησης, είναι μη νόμιμο και άκρως αντιδημοκρατικό να χρησιμοποιούμε βία. “Άσε τον τρελό στην τρέλα του”, λέει πολύ σωστά η ελληνική παροιμία.

Ένας ορισμός του φασισμού είναι ο εξής:
“Ο φασισμός είναι ριζοσπαστική και αυταρχική πολιτική ιδεολογία και μαζικό κίνημα που έχει ως στόχο να θέσει το έθνος, το οποίο ορίζει βάσει αποκλειστικών βιολογικών, πολιτισμικών ή/και ιστορικών συνθηκών, υπεράνω κάθε άλλης αξίας και να δημιουργήσει μια κινητοποιημένη εθνική κοινότητα.”

Το ζήτημα της Μακεδονίας

Μιας και ανάφερα Μακεδονία πιο πάνω, θα ήθελα να κάνω τον συνήγορου του διαβόλου και να αναφέρω μερικές απλές σκέψεις:

Το 1988 ταξίδεψα πρώτη φορά προς Γερμανία μέσω Γιουγκοσλαβίας. Στα σύνορα με τη Γιουγκοσλαβία υπήρχε από δεκαετίες μια τεράστια πινακίδα που έγραφε “Καλώς ορίσατε στη Μακεδονία”. Παιδί τότε συγκλονίστηκα και προσπάθησα να σκεφτώ με το μικρό μου μυαλό το γιατί. Γιατί αφήσαμε να συμβεί κάτι τέτοιο; Γιατί κανείς από την τότε πολιτική ηγεσία ή τον ελληνικό λαό δεν αντιμίλησε τότε στον Τίτο;

Αλλά παιδί που ήμουν τότε γνώριζα την ελληνική ιστορία, όπως μου την είχε διδάξει το ελληνικό κράτος. Δεν μου είχε πει κανείς ότι μέχρι και πριν τους βαλκανικούς πολέμους και τη μικρασιατική καταστροφή η περιοχή της βόρειας Ελλάδας έως και τα Σκόπια πάνω ονομάζονταν από τους αυτόχθονες “Μακεδονία”. Ήταν ένας γεωγραφικός προσδιορισμός που συνέδεε τους ανθρώπους εκείνης της περιοχής, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Σλάβοι, Τούρκοι, Έλληνες και άλλοι λαοί. Οι Έλληνες ήταν μειοψηφία εκεί. Ωστόσο, οι άνθρωποι εκεί δεν γνώριζαν καν για τον Μέγα Αλέξανδρο ή για τους αρχαίους Μακεδόνες, ούτε που θα τους ένοιαζε δηλαδή, και αυτό που κοιτούσαν ήταν να μπορέσουν να επιβιώσουν. Αργότερα με τους πολέμους, την ανταλλαγή πληθυσμών και τις σφαγές και από τις δύο πλευρές κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον ελληνικό εμφύλιο, αυτοί οι άνθρωποι είτε σφαγιάστηκαν μέσα στα ίδια τους τα σπίτια από τον ελληνικό στρατό είτε ξεριζώθηκαν και έφυγαν βόρεια ή σε άλλα μέρη. Τις ίδιες σφαγές υπέστησαν και οι Έλληνες του πόντου και άλλων περιοχών από τους Τούρκους. Υπάρχουν επίσης πολλές αναφορές για σφαγές μεταξύ Βουλγάρων και Ελλήνων, όπως και Τούρκων εναντίων Βουλγάρων. Οι σφαγές ήταν αμείλικτες από όλες πλευρές.

Κατά τους βαλκανικούς πολέμους, ο ελληνικός στρατός πάλευε για “εθνική απελευθέρωση” των εδαφών. Πως, όμως, πάλευε, αφού οι αυτόχθονες κάτοικοι της περιοχής στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν ήταν Έλληνες; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Οι βαλκανικοί πόλεμοι ήταν για όλες τις χώρες που ενεπλάκησαν σε αυτούς, άρα και για την Ελλάδα, όχι απελευθερωτικοί, αλλά επεκτατικοί. Σίγουρα οι Τούρκοι είχαν κατακτήσει με σφαγές, πολέμους και αίμα την περιοχή της Μακεδονίας, όμως το ερώτημα είναι “ποιους ακριβώς είχαν κατακτήσει τότε”. Η περιοχή της Μακεδονίας από την εποχή του Μέγα Αλεξάνδρου είχε βιώσει τόσο μεγάλο ανακάτεμα διαφορετικών πληθυσμών και λαών που ακόμα και σήμερα δεν μπορεί κανένας “ιθαγενής” της να ισχυριστεί με σιγουριά ότι διαθέτει αποκλειστικά ελληνικά ή σλαβικά ή τουρκικά γονίδια. Δεν υπάρχει καν γενετική περιγραφή των ελληνικών χαρακτηριστικών ή γονιδίων αν το καλοσκεφτούμε. Μάλιστα, την περασμένη χρονιά δόθηκαν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα μιας μεγάλης επιστημονικής έρευνας για τα κοινά γονιδιακά γνωρίσματα των λαών της Ευρώπης, κατά την οποία Έλληνες και Σλάβοι έχουν μεγάλη γενετική συνάφεια μεταξύ τους. Από την άλλη, εμείς οι Έλληνες ως λαός έχουμε προγόνους και ρίζες από πολλούς λαούς που έζησαν στην Ελλάδα κατά την αρχαιότητα. Σίγουρα θα υπάρχουν σε καθέναν μας πρόγονοι από τη Ρώμη, την βόρεια Αφρική, τους Φράγκους ή τους Αγαρηνούς, τους Σλάβους, γιατί όχι και από Τούρκους και άλλους λαούς.

Η περιοχή της Μακεδονίας, ειδικά κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ήταν ένα μεγάλο χωνευτήρι λαών. Μόνο μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922 έγινε “ελληνική”. Ακόμα, όμως, και μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ένα συντριπτικό ποσοστό του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, είχε Εβραίους κατοίκους, οι οποίοι “εκκαθαρίστηκαν” από τους Γερμανούς. Ωστόσο, σε κάποια παλιά χωριά υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα και σήμερα λιγοστοί εναπομείναντες Έλληνες παππούδες που μιλούν και σλαβικά και χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους “Μακεδόνες”, χωρίς να γνωρίζουν κάτι από την αρχαία Μακεδονία, επειδή έτσι τους είχαν μάθει από μικρούς ότι είναι ο γεωγραφικός τόπος καταγωγής τους. Ωστόσο αυτό δεν έχει να κάνει με κάποια μειονότητα, με επεκτατισμό ούτε με κάποιο σχέδιο.

Όλοι εμείς που έχουμε την καταγωγή μας από τη βόρια Ελλάδα (ανατολική, δυτική και κεντρική Μακεδονία, Ξάνθη, Ήπειρος, Θεσσαλία) ας αναρωτηθούμε ποιοι ζούσαν στα χωριά ή τις πόλεις μας πριν 100 χρόνια. Στα Γρεβενά π.χ. τα χωριά μας ήταν όλα αμιγώς τουρκικά χωριά που κατοικούνταν από Τούρκους. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών “έφυγαν” οι Τούρκοι και κατοικήθηκαν από ξεριζωμένους Έλληνες πρόσφυγες. Οι παππούδες μου έτσι ήρθαν από τον Πόντο το 1922.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα αν κάποιος θέλει να μάθει στοιχεία για τη γη του ή έχει κάποιο δικαστήριο σχετικά με τα όρια της γης του ή για τις ανάγκες του εθνικού κτηματολογίου, θα πρέπει να ταξιδέψει μέχρι την Άγκυρα, όπου εκεί υπάρχουν οι τίτλοι ιδιοκτησίας για την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Και ρωτώ: Γιατί; Λέγεται ότι το εθνικό κτηματολόγιο θα λύσει αυτό το ζήτημα, εύχομαι μακάρι.

Φαίνεται ότι το όλο θέμα με τη Μακεδονία είναι ένα πολιτικό παιχνίδι ξένων δυνάμεων στο οποίο είναι μπλεγμένη και η ελληνική πλευρά και η πλευρά των Σκοπίων. Οι μόνοι που δεν φταίνε σε τίποτα είναι οι πολίτες των δύο πλευρών, οι οποίοι είναι και θύματα και πιόνια αυτού του παιχνιδιού. Είναι πολύ πιθανό να υπάρχει μια σιωπηλή συνωμοσία που αποσκοπεί στο να είναι το κλίμα πάντα δυναμιτισμένο στα Βαλκάνια με τη χρήση των πολιτικών ηγεσιών των Σκοπίων, της Αλβανίας και δυστυχώς και της Ελλάδας.

(QUIZ: Μαντέψτε ποιοί είμαστε!) Ως πολίτες οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί και οι Έλληνες δεν έχουν κάποιο πρόβλημα μεταξύ τους, εθνικό, πολιτισμικό, θρησκευτικό ή πολιτικό. Αν όμως χρησιμοποιήσουμε λίγο εθνικισμό με τη βοήθεια των κυβερνήσεων αυτών των χωρών και τους πείσουμε ότι τα σύνορα τους κινδυνεύουν και ότι απειλούνται τα εθνικά τους σύμβολα και άλλες πλύσεις εγκεφάλου, τότε πετυχαίνουμε την πολυπόθητη ανάφλεξη στην περιοχή. Και τότε θα εμφανιστούμε δήθεν από το πουθενά ως αντικειμενικοί, αμερόληπτοι και άμεμπτοι διαιτητές του “προβλήματος”. Και χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι θα έχουμε εγκατασταθεί στην περιοχή, θα έχουμε στήσει τα δικά μας οικονομικοπολιτικά συμφέροντα και θα έχουμε τον απόλυτο έλεγχο. Και όταν κάποιος λογικός άνθρωπος, κατά καιρούς θα μας ρωτάει “τι κάνουμε εδώ”, την επόμενη μέρα θα ξεσπάει κάποιο “τυχαίο” επεισόδιο εθνικισμού με αφορμή τη “Μακεδονία”, υπενθυμίζοντάς του έτσι εμμέσως το “αυτονόητο”.

Μου μάθαιναν ιστορία στο σχολείο, αλλά κανείς δεν μου είπε πως η ιστορία γράφεται πάντα από τους ισχυρούς και σκοπός της είναι να τους εξυπηρετεί. Εμείς σήμερα διδασκόμαστε “Ελληνική Ιστορία της Ελλάδας του ΝΑΤΟ”. Από την άλλη πλευρά, αν ο Χίτλερ είχε κερδίσει τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σήμερα θα διδασκόμασταν αλλιώτικα την ιστορία, θα ήμασταν και εμείς ναζιστές και θα πιστεύαμε ότι αυτό είναι το σωστό, γιατί έτσι θα μας είχαν διδάξει στο σχολείο. Θα καίγαμε τα βιβλία, θα μαθαίναμε ναζιστικούς ύμνους και εμβατήρια, θα κάναμε παρελάσεις και θα σκοτώναμε όποιον τολμούσε απλώς να εκφράσει μια αλλιώτικη γνώμη. Αν είχα γεννηθεί και εγώ σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δεν αποκλείεται να συμπεριφερόμουν και εγώ έτσι, γιατί αυτό δεν έχει να κάνει με γονίδια, αλλά με κοινωνικό περιβάλλον, την αγωγή, το σχολείο και την πλύση εγκεφάλου.

Πέρα από την ιστορία, έχουμε φτάσει σήμερα να έχουμε το “μακεδονικό ζήτημα”. Ίσως τα Σκόπια να μπορούσαν να είχαν στο όνομά τους τον γεωγραφικό όρο “Μακεδονία”, αν πληρούσαν δύο πολύ βασικές προϋποθέσεις: Πρώτον, να είχαν κατά το παρελθόν ενστερνιστεί και αποδεχτεί πλήρως την έννοια της Μακεδονίας, δηλαδή να δέχονταν ως βασική τους γλώσσα τα ελληνικά, καλύτερα θα έλεγα τα ελληνικά της αλεξανδρινής περιόδου, και να μην παραποιούσαν την αρχαία ιστορία και τα αρχαία κείμενα. Και δεύτερον, να αποδέχονταν τα σημερινά σύνορα και ποτέ να μην έγειραν θέμα για “ιερούς” τόπους κλπ. έτσι ώστε να είχαμε ειρήνη στην περιοχή. Αυτό θα ήταν και μια “πολιτιστική κατάκτηση” για τη χώρα μας, φυσικά με την καλή έννοια.

Επειδή όμως η επιβολή της μακεδονικής ταυτότητας είναι τεχνητή και επιτηδευμένη και καμία σχέση δεν έχει με αυτό που αισθάνεται ο απλός σκοπιανός πολίτης, κάτι από τα παραπάνω είναι δύσκολο να συμβεί. Εδώ που φτάσαμε βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, λόγω των κυβερνήσεων των δύο χωρών. Ίσως, μια καλή λύση θα ήταν να παίρναν τα Σκόπια ως όνομα κάποιον γεωγραφικό χαρακτηρισμό, όπως “Βόρεια Μακεδονία” ή ακόμα και “Σλαβομακεδονία”, όμως αυτό δεν βολεύει τα ξένα συμφέροντα, γιατί θα έλυνε το πρόβλημα σε μικρό χρονικό διάστημα. Μετά από μερικά χρόνια ακόμα και ο πιο σκληροπυρηνικός εθνικιστής θα αντιλαμβάνονταν ότι η ιστορία και η αλήθεια είναι πιο δυνατές από ονόματα και κούφιες λέξεις.

Για την Ιστορία

Όσο για τον Μέγα Αλέξανδρο, την ιστορία και τα μακεδονικά σύμβολα, δεν ανησυχώ καθόλου. Ειδικά μετά τις ανασκαφές της Βεργίνας από τον μεγάλο ιστορικό Ανδρόνικο και τις ελληνικές επιγραφές, κανείς δεν μπορεί να αλλοιώσει ή να παραχαράξει την ιστορία τους. Δυόμισι χιλιάδες χρόνια άντεξαν σε εκατοντάδες προκλήσεις και πολυπολιτισμικές αλλαγές της ευρύτερης περιοχής. Ωστόσο, προσπαθούμε να τα σηκώσουμε ψηλά σαν να ήταν κούφια, αλλά δυστυχώς ούτε έχουμε καταλάβει το μεγάλο τους βάρος ούτε μέσα στον παροξυσμό μας έχουμε σκύψει λίγο να ψάξουμε αντικειμενικά την ιστορική αλήθεια τους, τι θέλουν να μας πουν. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις ασυλλόγιστα, λέμε “Έλληνας”, αλλά δεν προσπαθούμε με τον τρόπο ζωής μας να υιοθετήσουμε κάτι καλό από τις έννοιες που αυτή εμπεριέχει μέσα της. Από την άλλη μεριά, και η τότε εποχή δεν ήταν τόσο λαμπρή όσο μας περιγράφουν τα βιβλία. Αυτά που γνωρίζουμε για την τότε εποχή γράφτηκαν από τους ισχυρούς για τους ισχυρούς. Θα μας άρεσε να ζούσαμε, άραγε, σε εκείνην την εποχή και το δέρμα μας να είχε κάποιο άλλο χρώμα; Ή να ήμασταν Αιολείς σκλάβοι στην αρχαία Αθήνα ή είλωτες στην αρχαία Σπάρτη; Δεν χρειαζόμαστε τα ονόματα, αλλά το θετικό νόημα και μόνο που αυτά συμβολίζουν.

Σκεφτείτε και το οξύμωρο της υπόθεσης: Αν κάποιος κοιτάξει στις ιστορικές πηγές της τότε εποχής, ιδιαίτερα στα κείμενα της αρχαίας Αθήνας την εποχή του Φίλιππου του Β’, αλλά και του μέγα Αλέξανδρου, θα δει πως παρόλο που οι αρχαίοι μακεδόνες είναι ακόμα μια ελληνική φυλή με ελληνική γλώσσα, ονομασίες και δοξασίες, οι υπόλοιπες ελληνικές φυλές μπροστά στην ιμπεριαλιστική τάση και την πολεμική ισχύ των μακεδόνων διαχωρίζουν την εθνική τους ταυτότητα. Σε πάρα πολλά σπουδαία κείμενα θα συναντήσουμε φράσεις όπως “οι Έλληνες εναντίων των Μακεδόνων”. Για παράδειγμα, στο χάλκινο άγαλμα που έστησαν οι Αθηναίοι προς τιμή του μεγάλου πολιτικού και στρατηγού Δημοσθένη, του μεγαλύτερου αρχαίου ρήτορα, ο οποίος ήταν όπως και οι Αθηναίοι σθεναρά αντιμακεδόνας, έγραφε «Αν, Δημοσθένη, είχες δύναμη τόση, όσο νου, τότε δε θα σκύβανε ποτέ σε Μακεδόνων σπαθί οι Έλληνες». Στα κείμενα της τότε εποχής γίνεται αναφορά σε “Έλληνες και Μακεδόνες”.

Ίσως κάποιος να με κατηγορήσει εδώ ότι με αυτά που γράφω, αν και είναι ιστορικά διαπιστωμένα, εντούτοις ενισχύω τα ξένα συμφέροντα και ότι είμαι επικίνδυνος για το “έθνος” και την “Πατρίδα” και ότι αυτήν τη στιγμή γίνεται μια μάχη και πρέπει να αποφασίσω αν θα είμαι “πατριώτης ή λιποτάχτης”. Θα ανταπαντήσω ότι η πιο μεγάλη πατρίδα για εμάς τους ανθρώπους είναι η αλήθεια, πάνω από σύνορα και χρώμα δέρματος. Και επειδή γράφω ερευνώντας και όχι κατέχοντας αυτήν την αλήθεια, θα παρακαλούσα όποιον έχει μια άλλη άποψη ή γνώσεις να με διορθώσει με επιχειρήματα ή παραπομπές, ώστε να βγει κάτι ουσιαστικό, κάτι καλύτερο. Η αλήθεια είναι αυτό που μπορεί να μας ανοίξει τα μάτια. Ότι φθηνά συμφέροντα και ανόητα παιχνίδια παίζονται στις πλάτες των ανθρώπων δεν μπορούν να αντέξουν στο φως της. Μόνο η αλήθεια, που θέλει πολύ ψάξιμο και έρευνα, μπορεί να λύσει όλα αυτά που εμείς θεωρούμε προβλήματα.
Και ένας άλλος λόγος που γράφω είναι ότι τη δεκαετία του ’90 πάλεψα και εγώ μαζί με τόσους Έλληνες για τη Μακεδονία, αλλά και για να έρθει η ολυμπιάδα του 1996 στην Αθήνα. Και έζησα καλά στο πετσί μου πόσο πολύ μπορεί ο εθνικός φανατισμός να αλλοτριώσει τους ανθρώπους, να αναδέψει όλα τα πάθη και τις αδυναμίες τους, να φέρει στην επιφάνεια οργή, αγανάκτηση και μίσος και να τους κάνει να μην βλέπουν χρώματα, αλλά μαύρο και άσπρο.

Και κάτι τελευταίο: Όταν κάποιοι, έστω και λίγοι στον αριθμό, μιλάνε για επανάκτηση της “Βόρεια Ηπείρου”, της “Ανατολικής Θράκης”, τα οποία είναι γεωγραφικοί και όχι εδαφικοί χαρακτηρισμοί, και της Κωνσταντινούπολης, τότε πέφτουν και αυτοί στην ίδια παγίδα με τους αντιπέρα εθνικιστές. Από τη μια θέλουν τα σύνορά μας να μην αλλάξουν και να μην μας πάρουν ούτε ένα κομμάτι γης, και από την άλλη θέλουν να τα επεκτείνουμε. Ο εθνικισμός και γενικά ο φασισμός είναι ένα εργαλείο για ξένα συμφέροντα και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αυτό που θέλουν αυτά τα συμφέροντα είναι η αποσταθεροποίηση της περιοχής και η επιβολή ξένων διπλωματικών “κατοχικών” δυνάμεων, οι οποίες με το πρόσχημα της διαιτησίας θα κάνουν “τρελά πάρτι” στα σπίτια μας όσο εμείς θα τσακωνόμαστε μεταξύ μας έξω στον δρόμο.