Δυστυχώς, εμείς το ανθρώπινο είδος έχουμε χάσει τον σεβασμό στο περιβάλλον και στα ζώα. Η νοημοσύνη μας ήταν το εργαλείο για να κατακτήσουμε σχεδόν κάθε άκρη αυτού του πλανήτη και να επιβάλλουμε την κυριαρχία μας ως είδος. Μέσα στο παραλήρημα και τη μέθη των τεχνολογικών μας επιτευγμάτων έχουμε ξεχάσει ένα πολύ βασικό στοιχείο του εαυτού μας: Ότι και εμείς ανήκουμε στο ζωικό βασίλειο. Δεν είμαστε διαφορετικοί στη φυσιολογία μας από τα περισσότερα ζώα του πλανήτη. Αν ισχύει ο σεβασμός στη ζωή ως πρωταρχικό αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, γιατί να μην υπάρχει έστω ένας στοιχειώδης σεβασμός για τη ζωή των ζώων αυτού του πλανήτη;

Σκεφτείτε το. Μας δίνουν το κρέας τους, το μαλλί, το δέρμα, το γάλα τους… Δεν θα ήμασταν τίποτα χωρίς τα ζώα. Κι όμως, τους φερόμαστε απαξιωτικά, υπεροπτικά, σαν να είμαστε κάτι διαφορετικό. Η μόνη μας διαφορετικότητα είναι ότι είμαστε και εμείς ένα από τα μυριάδες είδη αυτού του πλανήτη, τίποτα παραπάνω.

Δεν θα κρυφτώ και θα ομολογήσω ότι δεν μπορώ να είμαι αποκλειστικά χορτοφάγος. Το δοκίμασα αρκετές φορές, όμως το κρέας είναι κάτι που το έχει ανάγκη ο οργανισμός μου. Έχω φροντίσει βέβαια να το περιορίσω στο μέτρο που πρέπει. Δηλαδή, κυρίως ψάρι, αραιά λευκό κρέας (κοτόπουλο κλπ.) και χοιρινό και σπάνια κόκκινο κρέας. Αν μπορούσα να είχα και σαλιγκάρια θα ήταν ακόμα καλύτερα.

Αυτή η τάση στη διατροφή είναι η καλύτερη για να είναι καθαρός ο οργανισμός από τοξίνες και βλαβερές ουσίες που περιέχονται στο κρέας, ειδικά σήμερα που υπάρχουν οι αυξητικές ορμόνες και τα συντηρητικά. Αν δείτε τη μεσογειακή διατροφή, ειδικά αυτή των κρητικών που ζούνε πολλά χρόνια και είναι μέχρι τα βαθιά γεράματα γεροί και δυνατοί, θα δείτε ότι το κρέας είναι αραιό στη διατροφή τους. Τρώνε λαχανικά, δημητριακά, χόρτα, φρούτα, γάλα, όσπρια, ελαιόλαδο και το κρέας είναι μια φορά κάθε δύο εβδομάδες ή και πολύ πιο αραιά. Το έχουν αντικαταστήσει με ψάρι, μαλάκια και σαλιγκάρια. Όχι ότι και αυτά δεν τα σέβονται, αλλά αυτά είναι ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον και οι άνθρωποι τα κυνηγούν όπως ακριβώς κάνουν όλα τα ζώα μέσα στο ζωικό βασίλειο, με τους ίδιους κανόνες.

Όταν όμως συλλέγουμε τα ζώα από τη γέννησή τους σε κλειστούς βιομηχανοποιημένους χώρους, κάτω από άθλιες συνθήκες και μακριά από το φυσικό τους περιβάλλον, κάτι δεν πάει καλά με το είδος μας. Η νοημοσύνη μας γίνεται τότε επιλεκτική. Παύουμε να σεβόμαστε τη ζωή κάτω από οποιαδήποτε μορφή αυτή εμφανίζεται. Και αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα εάν θέλουμε να προχωρήσουμε ως είδος στον πλανήτη γη.

Κάπου θα πρέπει οι κυβερνήσεις και οι μεγάλοι οργανισμοί να καταλάβουν το πρόβλημα και να ενημερώσουν, να ευασθητοποιήσουν τους ανθρώπους. Να συμφωνήσουμε όλοι μαζί να έχουν τα ζώα καλύτερες συνθήκες εκτροφής, όπως είναι η ελεύθερη βοσκή, και όταν τα θανατώνουμε αυτό να γίνεται όσο πιο ανώδυνα και ανεπαίσθητα για το ζώο. Γιατί, δεν είναι δυνατόν να εκτρέφονται ζώα το ένα πάνω στο άλλο. Δεν είναι δυνατόν να είναι να σφαχτούν και να βλέπουν ήδη άλλα ζώα να σφάζονται μπροστά στα μάτια τους με το αίμα να πιτσιλάει και να μυρίζει παντού στον χώρο. Τα ζώα καταλαβαίνουν τον θάνατο, δεν είναι τόσο ανόητα όσο νομίζουμε. Δεν είναι δυνατόν να λέμε ότι τους κάνουμε ένα ηλεκτροσόκ για να λιποθυμήσουν και ότι έτσι μπορούμε να τους κόψουμε τον λαιμό, όταν σε όλα τα βίντεο φαίνονται να σπαρταράνε έχοντας ανακτήσει τις αισθήσεις τους. Δεν είναι δυνατόν να ξεκινάει ο εκδορέας να αφαιρεί το τομάρι του ζώου, ενώ αυτό ακόμα δεν έχει ξεψυχήσει. Δεν είναι δυνατόν να θάβουμε ζώα ζωντανά ή να τα τοποθετούμε σε θαλάμους αερίων για να πεθάνουν από ασφυξία με το σκεφτικό: “αφού είναι να πεθάνουν έτσι κι αλλιώς, τι σημασία έχει;”. Κάτι δεν πάει καλά με το είδος μας.

Ναι, το έχουμε ανάγκη το κρέας. Όμως μην ξεχνάμε τι είμαστε. Αν η νοημοσύνη μας υπάρχει έτσι απλά για να ισχύει ο νόμος του ισχυρού, τότε ο ναζισμός είναι η φυσική μας εξέλιξη και προς τα εκεί θα βαδίσουμε στο μέλλον. Επειδή, όμως δεν το πιστεύω, ή τουλάχιστον δεν θέλω να το πιστεύω αυτό, θα συμφωνήσω ότι και κάπου αλλού πρέπει να χρησιμεύει αυτή η τρομερή “ανθρώπινη νοημοσύνη”.

Ας φροντίσουμε όλοι μας να αξιοποιήσουμε αυτό το ανέλπιστο εργαλείο ο καθένας με τον τρόπο του. Και ας εφαρμόσουμε και τη μεσογειακή διατροφή. Στις βόρειες χώρες και στην Αμερική αρχίζουν να την εκτιμούν πολύ τώρα τελευταία. Η δικιά τους κουζίνα έχει πολλά ζωικά λίπη και κρέας, ειδικά το κόκκινο. Αυτό που τους σώζει κάπως είναι ο αθλητισμός, όμως τα ζώα συνεχίζουν να πεθαίνουν με άθλιο τρόπο. Εκείνο μόνο που μπορώ να εκτιμήσω στην Ολλανδία που ζω είναι ότι οι αγελάδες, τα πρόβατα και όλα τα ζώα βόσκουν ελεύθερα μέσα σε μεγάλα αγροκτήματα. Είναι και αυτό, ας πούμε, κάτι.

Κατά καιρούς έρχονται στο προσκήνιο της επικαιρότητας αρκετές εικόνες από την αθλιότητα. Κρύβονται όμως και προσπαθούν να ξεχαστούν γρήγορα, γιατί κατά βάθος όλοι μας νοιώθουμε συνένοχοι και δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε τις ευθύνες μας. Κάποιοι άνθρωποι δεν αντέχουν την πραγματικότητα, κάποιους άλλους απλώς τους βολεύει να στρουθοκαμηλίζουν και να προτιμούν συνειδητά την άγνοια. Σε κάθε περίπτωση αυτήν τη στιγμή πάνω στον πλανήτη συντελείται ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα, ίσως το μεγαλύτερο από τη γέννηση της ζωής: Ένα είδος έχει εξαπλωθεί παντού στον πλανήτη, έχει υποδουλώσει όλα τα άλλα είδη επηρεάζοντας με δυσμενή τρόπο τον φυσικό τρόπο ζωής τους, δεν σέβεται τη ζωή τους, στην ουσία δεν έχει καν αξία η ζωή τους, και τα σκοτώνει με άθλιο τρόπο και κατά βούληση, τις περισσότερες φορές από απληστία ή για διασκέδαση όπως συμβαίνει με τις ταυρομαχίες.

Για εκείνους που θέλουν να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν την πραγματικότητα, έχω πιο κάτω το ντοκυμανταίρ Earthlings.

Ο κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Isaac Bashevis Singer, έγραψε στη μεγάλης επιτυχίας νουβέλα του “Enemies, A Love Story”, τα παρακάτω:

“Όσο συχνά ο Χέρμαν ήταν μάρτυρας της σφαγής ζώων και ψαριών, πάντα είχε την ίδια σκέψη: Στη συμπεριφορά τους προς τα πλάσματα, όλοι οι άνθρωποι ήταν Ναζί. Η υπεροψία με την οποία ο άνθρωπος μπορούσε να συμπεριφέρεται στα άλλα είδη όπως τον ευχαριστεί, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα των πιο ακραίων ρατσιστικών θεωριών. Την αρχή του δικαίου του ισχυρού.”
Το Earthlings, σε αφήγηση του Joaquin Phoenix και σε μουσική του Moby, είναι ένα ντοκιμαντέρ που καταδεικνύει την πλήρη οικονομική εξάρτηση του ανθρώπινου είδους από τα ζώα που εκτρέφονται για κατοικίδια, φαγητό, ένδυση, διασκέδαση και επιστημονική έρευνα. Με τη χρήση κρυφών καμερών και υλικού που δεν είχε δημοσιευθεί ως τώρα, το Earthlings καταγράφει τις καθημερινές πρακτικές των μεγαλύτερων βιομηχανιών παγκοσμίως, όλες εκ των οποίων βασίζονται εξ ολοκλήρου στην εκμετάλλευση ζώων για τα κέρδη τους. Δυνατό, ενημερωτικό,αντιφατικό και προκλητικό, το Earthlings είναι μακράν το πιο κατανοητό ντοκιμαντέρ που έχει γυριστεί σχετικά με την στενή σχέση φύσης, ζώων και ανθρώπινου οικονομικού συμφέροντος.
Director: Shaun Monson
Writer: Shaun Monson (writer)
Release Date: 1 January 2003 (USA) more
Joaquin Phoenix … Narrator

Using hidden cameras and never-before-seen footage, EARTHLINGS chronicles the day-to-day practices of the largest industries in the world, all of which rely entirely on animals for profit.


 
Τρελές αγελάδες, γρίπη πτηνών, γρίπη χοίρων

Όταν ο Ηρώδης πληροφορήθηκε τη γέννηση του Χριστού διέταξε τη σφαγή των νηπίων. Έτσι και εμείς οι άνθρωποι, όταν πληροφορούμαστε για κάτι που μας απειλεί, αντί να σκεφτούμε λογικά, αυτό που κάνουμε είναι να σφάζουμε. Πώς είναι δυνατόν, απλά για λόγους πρόληψης να θανατώνεις υγιή ζώα;
Στην Αίγυπτο για να προληφθεί η μετάδοση της γρίπης των χοίρων η κυβέρνηση διέταξε την άμεση σφαγή 350.000 ζώων. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Πως θα σας φαινόταν να σας έθαβαν ζωντανό κάτω από την άμμο με σκοπό να πεθάνετε από ασφυξία; Κι όμως, έτσι θανατώθηκαν πολλά ζώα εκεί στην Αίγυπτο. Έχουμε χάσει την αξιοπρέπειά μας και τον σεβασμό απέναντι στη ζωή. Όπως θα σπαρταρούσαμε εμείς από την ασφυξία με τους σπασμούς και τον πόνο να διαλύει το μυαλό μας, έτσι και τα γουρούνια, αυτό ακριβώς νοιώθουν. Στον θάνατο το εργαλείο της νοημοσύνης αδρανοποιείται και εμείς τότε μεταβαίνουμε στην απόλυτη ζωική μας διάσταση. Στον θάνατο δεν υφίσταται νοημοσύνη!

Δείτε και τις σφαγές των δελφινιών στο ετήσιο τελετουργικό που περιλαμβάνει τη σφαγή μεγάλου αριθμού δελφινιών Calderon στις Φερόες Νήσους, στη Δανία. Μόνο και μόνο για αυτό το γεγονός θεωρώ ότι αυτή η χώρα είναι εντελώς πρωτόγονη, όπως και οποιαδήποτε χώρα κάνει κάτι ανάλογο στα ζώα ειδικά περισσότερο όταν αυτό γίνεται για λόγους ψυχαγωγικούς και κοινωνικούς.
Στη αυτήν τη διεύθυνση βρήκα ακόμα μια γραπτή ερώτηση στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για αυτό το μείζον ζήτημα. Αν η Ευρώπη θέλει να λέγεται Ευρώπη θα πρέπει να τα σταματήσει αυτά.

Για την απάνθρωπη κυβέρνηση της Ιαπωνίας, η οποία απόστερει από τους πολίτες της την πραγματικότητα για τις σφαγές των δελφινιών που γίνονται στο Taiji, μπορείτε να υπογράψετε το αίτημα να σταματήσει η σφαγή στη διεύθυνση www.petitiononline.com/golfinho/. Η όλη διαδικασία απαιτεί το πολύ ένα λεπτό. Μέχρι τώρα έχουν υπογράψει 1.277.629 άνθρωποι και ο αριθμός συνεχώς αυξάνεται.

Επιπλέον, μέσα στην ιστοσελίδα www.petitiononline.com μπορείτε να συμπληρώσετε και πολλές άλλες σημαντικές αιτήσεις και να βάλετε και εσείς το λιθαράκι σας.

Για τις μικρές φώκιες που δολοφονούνται κάθε χρόνο στη Νορβηγία και τον Καναδά υπάρχουν αρκετά βίντεο, όπως το παρακάτω.

Τέλος, δείτε και πως γίνεται η μεταφορά ζώων μέσα σε μεγάλα φορτηγά πλοία και σε άθλιες συνθήκες.

Ξέρω ότι αυτές οι εικόνες είναι απεχθείς και άσχημες, τολμήστε όμως να αντικρύσετε έστω σε κάποιον βαθμό την αλήθεια, με ώριμη στάση και ευθύνη απέναντι στην πραγματικότητα. Ο καθένας μας μπορεί αλλάζοντας τη στάση του, τις διατροφικές του συνήθειες και τον τρόπο ζωής να βάλει το λιθαράκι του εδώ. Δεν μπορούμε να κρυφτούμε από αυτά που συμβαίνουν.
Γιατί, κάποια στιγμή “όλα τελικά ξαναγυρνάν σε εμάς”…