Άλλο ένα παραμύθι της Μαρίας Περτσινίδου…
Η ΓΑΤΑ
Μια γάτα όμορφη και παρδαλή με άσπρο, μαύρο, καφετί
κούκλα, σας λέω, αληθινή προβάλλει μέσα στην αυλή.
Σκέφτομαι πως δεν μπορεί σίγουρα θα ‘χει αφεντικό
όμως πως βρέθηκε μόνη της εδώ;
Κι όλο συνέχεια νιαουρίζει και γύρω
απ’ εμένα τριγυρίζει.
Κάθομαι κάτω την φωνάζω, μιλάω γλυκά να μη τρομάζει
όμως αυτή δεν πλησιάζει κι απόσταση με κοιτάζει.
Δεν μπορεί σίγουρα κάτι θα θέλει
αφού συνεχώς φωνάζει και μου φαίνεται πως κλαίει.
Και τότε κατάλαβα τι θέλει
η καημενούλα απ’ την πείνα της πεθαίνει.
Ακούω τη μάνα μου να με φωνάζει
που τέτοια ώρα το πρωινό μου ετοιμάζει.
Λέω στη γάτα, εσύ μην φύγεις, στάσου εκεί
κι γώ φεύγω αλλά θα γυρίσω σαν αστραπή.
Μπαίνω στα γρήγορα στο σπίτι
η μάνα μου στο τόστ το βούτυρο αλείφει.
Μάνα της λέω, σήμερα θέλω μπέικον και μορταδέλα
βάλε και κανα δυο λουκάνικα να γίνει τρέλα!
Η μάνα μου ξεκαρδίζεται με τούτη την ατάκα
που να ‘ξερε πως όλα αυτά θα πάνε για τη γάτα.
Η Κάρμεν η σκυλίτσα μας που ήταν ξαπλωμένη
σαν άκουσε λουκάνικο τινάζεται όρθια και περιμένει.
Βρε κοίταξε τώρα μπελά που έχω πιάσει
αν δεν της δώσω τίποτα απ’ το κακό θα σκάσει.
Όμως σήμερα η γάτα έχει προτεραιότητα
και θα της προσφέρω το γεύμα της με επισημότητα.
Τρέχω να βγώ όμως η Κάρμεν τρέχει ξοπίσω
κι έτσι αναγκάστηκα ένα λουκάνικο να της χαρίσω.
Ευτυχώς η γάτα είναι ακόμα εκεί στέκει και περιμένει
κατάλαβε τι κουβαλάω και με κοιτά ξελιγωμένη.
Πάω κοντά της κι όμως παρ’ όλη την πείνα της απομακρύνεται,
καταλαβαίνω το φόβο της για τον οποίο αυτή δεν ευθύνεται.
Κάποιοι την τρόμαξαν κι ίσως την έχουν χτυπήσει
γι΄αυτό προτιμά απ΄την πείνα της καλύτερα να ζήσει.
Κατάλαβα οτι δεν πρόκειται ποτέ να πλησιάσει
γι’ αυτό τ’ αφήνω καταγής να ‘ρθει και να χορτάσει.
Κι γώ απομακρύνομαι για να της δώσω θάρρος
και της μιλάω πολύ γλυκά, “έλα μη σε προλάβει άλλος”.
Η μυρωδιά του τόστ την έχει συγκλονίσει
κι όλες τις φοβίες της τις έχει εκμηδενίσει.
Ορμάει και σε χρόνο μηδέν το τόστ καταβροχθίζει
και με κοιτάζει σαν να μου λέει ευχαριστώ και γλυκονιαουρίζει.
Τότε κι γώ με προσοχή πάω να πλησιάσω
μ’ αυτή κρατάει απόσταση φοβάται μην την πιάσω.
Έτσι το πρώτο πρωινό κάναμε γνωριμία
και η γάτα έφυγε χωρίς ούτε μια χειραψία.
Κι γώ όλο χαρά μπαίνω μέσα στο σπίτι
και λέω στη μάνα μου, “μάνα δεν χόρτασα έχει κανα φυστίκι;”
Η μάνα μου τρελάθηκε γιατί αυτό δεν έχει ξαναγίνει
να τρώω τόστ υπέρδιπλο που νηστικό μ’ αφήνει.
Σίγουρα κάτι κατάλαβε όμως για να μην με προσβάλλει
τρέχει αμέσως γρήγορα φυστίκια να μου βάλει.
Οι ώρες σήμερα είναι ατελείωτες αργεί για να νυχτώσει
θέλω την νύχτα να σκεφτώ ώσπου να ξημερώσει.
Έχω αγωνία αν θα ‘ρθει η γάτα την ίδια ώρα
ή μήπως ήταν περαστική κι εδώ τελειώνουν όλα.
Επιτέλους ξημέρωσε κι ήρθε η ώρα να ξυπνήσω
ντύνομαι στα γρήγορα και τρέχω να τη συναντήσω.
Δεν περιγράφεται η χαρά μου όταν την αντικρύζω
αφού και τώρα που σας μιλώ απ’ τη συγκίνηση δακρύζω.
Την βλέπω να ‘ρχεται κοντά κουνώντας την ουρά της
και με τα νιαουρίσματα δεν κρύβει τη χαρά της.
Απλώνω το χέρι μου σιγά-σιγά μη φοβηθεί και φύγει
μ’ αυτή το χέρι μου ακουμπά και το κορμί της τρίβει.
Τρελαίνομαι απ’ τη χαρά χαιδεύω τα μάγουλα της
κι αυτή δεν κρύβει τη χαρά με θέλει πια κοντά της.
Τέτοια στιγμή μοναδική δεν έχω ξαναζήσει
αυτό που τώρα μ’ ανησυχεί είναι αν η Κάρμεν την αγαπήσει.
Γιατί το αποφάσισα να μείνει εδώ μαζί σας
κι αν η Κάρμεν αρνηθεί τότε θα μείνει στην αυλή μας.
Θα της κάνω σπιτάκι όμορφο, ισάξιο με την ομορφιά της
κι απο μένα θα ‘χει καθημερινά ότι επιθυμεί η καρδιά της.
Ξάφνου ανοίγει η πόρτα μας και η Κάρμεν ξεπροβάλλει
ξοπίσω και η μάνα μου που φαίνεται πως όλα τα είχε καταλάβει.
Η Κάρμεν μένει άναυδη και η μάνα μου δεν γκρινιάζει
κι ακούω με μεγάλη μου χαρά τη γάτα να φωνάζει.
“Έλα κουκλίτσα μου κοντά η Κάρμεν θέλει παρέα
είναι κι αυτή τόσο καλή όσο κι συ ωραία”.
Η Κάρμεν δεν κρύβει τη χαρά κουνάει την ουρά της
και η γάτα που το κατάλαβε τρέχει αμέσως κοντά της.
Αυτό που έγινε τώρα εδώ δεν έχει ξαναγίνει
με πνίγει η συγκίνηση και η μάνα μου δάκρυα χύνει.
Έτσι αγαπημένοι φίλοι μου απόκτησα μια φίλη
που θέλει χάδια και φιλιά και ποτέ μόνο δεν μ’ αφήνει.
ΤΕΛΟΣ
Πηγή: http://chronodiadromi.blogspot.de/2014/07/blog-post.html
