Χριστούγεννα σήμερα, μεγάλη γιορτή για τον Χριστιανισμό. Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλες τις φίλες και τους φίλους, χρόνια πολλά σε όλες τις Χριστίνες και τους Χρήστους και τους άπαντες εορτάζοντες!

 Αν και οι μέρες που διανύουμε είναι δύσκολες, μπορούμε παρ’ όλα αυτά να μεταλαμπαδεύσουμε ένα μήνυμα αισιοδοξίας στον άγνωστο συνάνθρωπό μας και έτσι να μοιραστούμε μαζί του το βαθύτερο νόημα που έχει αυτή η ημέρα. Ίσως αυτά τα Χριστούγεννα να έχουν μεγαλύτερο βάρος από όλα τα περασμένα, το ευνοεί μάλλον και η κατάσταση. Για πολλούς συνανθρώπους μας έχει πάψει να είναι μια γιορτή καταναλωτισμού στην οικογένειά τους και σιγά-σιγά αρχίζουν να ανακτούν τη χαμένη τους φυσιογνωμία. Μια γιορτή όπου απλώς οι άνθρωποι συναθροίζονται απλά και ταπεινά και συλλογίζονται τη γέννηση του Θεανθρώπου, εκείνου που είναι έτοιμος να θυσιαστεί για τον διπλανό του και μας καλεί και εμάς να κάνουμε το ίδιο. Μεγάλη κουβέντα!

Εδώ στη Γερμανία τα Χριστούγεννα είναι η μεγαλύτερη γιορτή για τους Γερμανούς. Χθες ήταν ημιαργία και από τις 4 το απόγευμα είχαν κλείσει τα περισσότερα μαγαζιά και δεν είχε ούτε λεωφορεία ούτε τραμ. Μόνο τα τρένα δούλευαν και όλες εκείνες οι δουλειές και οι υπηρεσίες που είναι σε επιφυλακή. Σήμερα και αύριο είναι αργία, όπως και στην Ελλάδα.

Η φωτογραφία αριστερά είναι από το κέντρο του Ντούισμπουργκ (Duisburg), της πόλης που μένω στη Γερμανία. Αυτές τις μέρες υπήρξε μεγάλη κοσμοσυρροή στην αγορά και το κέντρο ήταν αδιαχώρητο. Θα μπορούσαμε εδώ να ξεκινήσουμε μια κουβέντα για το πόσο “καταναλωτική” έχει γίνει η γιορτή των Χριστουγέννων. Θαρρώ, όμως, ότι είναι μια καλή ευκαιρία να παραμερίσουμε αυτό το πνεύμα υπερανάλυσης των γεγονότων και να εστιάσουμε στην ανθρώπινη διάσταση της γιορτής. Όσο καταναλωτικά και να είναι τα Χριστούγεννα, πάντα είναι μια καλή ευκαιρία για τους ανθρώπους να συναντηθούν ξανά και να κάτσουν όλοι μαζί γύρω από το γιορτινό τραπέζι. Οικογένειες, φίλοι, γείτονες και κάποιες φορές και ξένοι άνθρωποι. Είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον κόσμο. Και αν κάποιος συνάνθρωπός μας είναι μόνος του είναι πάλι μια ευκαιρία να του υπενθυμίσουμε ότι δεν είναι μόνος του. Και το πιο σημαντικό: Αυτό δεν απαιτεί χρήματα για να πραγματοποιηθεί.

“Τι είναι αυτά που γράφεις, δεν βλέπεις την απαξίωση των κοινωνιών μας σήμερα”, προφανώς θα μου ανταπαντήσει ένας καλοπροαίρετος φίλος… Θα του υπενθυμίσω το εξής περίεργο της κοινωνικής ψυχολογίας: Αν εμείς οι άνθρωποι αρχίσουμε τόσο στην προσωπική μας ζωή, όσο και στην κοινωνική μας, να συμπεριφερόμαστε σαν να ήταν τα πράγματα φυσιολογικά, τότε και τα πράγματα τείνουν προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά και εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε τη διάθεσή μας και τη σκέψη μας προς τα εκεί, πολλές φορές χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε. Ωστόσο, η αρχική προσπάθεια επιβάλλεται να είναι συνειδητή και αυτό είναι που απαιτούν αυτές οι μέρες να πράξουμε.

Για τους συνανθρώπους μας που δεν έχουν φαγητό, αρκεί εμείς οι γείτονες να χτυπήσουμε το κουδούνι τους. Για όλους εκείνους που τα Χριστούγεννα έπαιρναν διακοποδάνειο για να πάνε στην Αράχωβα και φέτος δεν θα πάνε, αλλά και για εκείνους που φέτος θα την βγάλουν οικογενειακά, ίσως όλα αυτά είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε πώς γιορτάζαμε τα Χριστούγεννα πριν κάποιες δεκαετίες και να συνειδητοποιήσουμε γιατί τότε ήταν πραγματικά Χριστούγεννα.