Γενικά, να έχετε στον νου σας ότι στο εξωτερικό πρέπει να έχετε πάντα το διαβατήριο μαζί σας. Η ταυτότητα δεν μετράει πάντα. Επίσης, προσπαθήστε να καταλάβετε τους νόμους και τη συμπεριφορά των εκεί ανθρώπων. Π.χ. οπουδήποτε στη μέση ανατολή ή στην Ασία, αν φωνάξετε κάτι κατά του Βασιλιά ή της εκεί εξουσίας, μάλλον θα κάνετε πολύν καιρό να ξεμπλέξετε από τη φυλακή. Ξέρω, είναι απολυταρχικό, όμως δεν υπάρχει λόγος να βάλετε τον εαυτό σας σε περιπέτειες χωρίς λόγο. Στη βόρεια Ευρώπη απαγορεύονται αρκετά πράγματα για τα οποία στην Ελλάδα ναι μεν υπάρχει νόμος, όμως δεν τηρείται δε. Για τα αυτοκόλλητα και την αφισοκόλληση υπάρχει νόμος στην χώρα μας που ορίζει ποινή φυλάκισης. Στην Ολλανδία υπάρχει νόμος που απαγορεύει να πίνεις μπύρα στον δρόμο. Όταν το άκουσα μου φάνηκε πολύ υπερβολικό. Αργότερα, όμως, ψάχνοντας το, έμαθα ότι οι άνθρωποι είχαν σημαντικό πρόβλημα στην Ολλανδία με την υπερκατανάλωση οινοπνεύματος, παρόμοιο με την Αγγλία. Έτσι, πολύ σωστά σκέφτηκαν έναν νόμο που να προστατεύει τους πολίτες από τις συνέπειες της μέθης. Αλλά και για την αφισοκόλληση υπάρχει νόμος, όπως στην Ελλάδα, ο οποίος τηρείται στο έπακρο.

Το παρακάτω κείμενο είναι από έναν διάλογο που είχα στο electroauth, μια λίστα e-mail για τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς του ΑΠΘ. Ένα παιδί κόλλησε προσφάτως 3 αυτοκόλλητα στον σταθμό του μετρό της Στοκχόλμης και τον συνέλαβαν.

Το αρχικό του μήνυμα είναι το παρακάτω:

Μια και συζηταμε για το ασυλο αυτες τις μερες…….

Με συνέλαβαν και με εξευτέλισαν επειδή κόλλησα 3(!) αυτοκόλλητα στο μετρό της Στοκχόλμης.

“Σκέψου τι θα σου κάναμε άμα κολλούσες 4ο…” Η τελευταία φράση του αστυνομικού μέσα στο δωμάτιο μου

Αναλυτική περιγραφή των γεγονότων που πέρασα. Το Σάββατο 30.5.09 στην περιοχή Universitet της Στοκχόλμης διεξαγόντουσαν πολλά φεστιβάλ μουσικής. Το πρωί κατά τις 4.05 πήγα να πάρω το μετρό (στάση Universitet) για να γυρίσω σπίτι μου. Όπως κατευθυνόμουν από τις κυλιόμενες προς την πλατφόρμα, κόλλησα ένα αυτοκόλλητοσε έναν μεταλλικό φωταγωγό και όσο ήμουν στην πλατφόρμα, σε άλλους δυο κάδους σκουπιδιών. Το ένα αυτοκόλλητο έγραφε “Rättvisepartiet Socialisterna. Kamp mot racism och Kapitalism” (Σοσιαλιστικό Κόμμα Δικαιοσύνης. Εναντία στον ρατσισμό και τον καπιταλισμό) και το άλλο διαφήμιζε την εφημερίδα μας (“Offensiv”- “Επίθεση”). Το μετρό ήρθε σε περίπου 9 λεπτά. Μπήκα μέσα, και ενώ συζήταγα με έναν γνωστό, σε δευτερόλεπτα δυο σεκιουριτάδες με αρπάζουν και με βγάζουν έξω. Με κρατούσαν έχοντας μου τα χεριά τεντωμένα, χωρίς να μπορώ να κουνηθώ, και με περιέφεραν μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου στο μετρό, για να με οδηγήσουν σε ένα δωμάτιο, διπλά από τα εκδοτήρια. Κατά τη διαδρομή βλέπω τουλάχιστον άλλους δυο σεκιουριτάδες. Είχα μια τσάντα και ένα τσαντάκι μέσης, το όποιο ακόμα και όταν ένοιωσα να μου πέφτει, δεν με αφήναν να το σηκώσω. Στο δωμάτιο, με έστησαν στον τοίχο, με έψαξαν ολόκληρο (για όπλα μου είπαν) όπως και τα πράγματα μου, όπου βρήκαν και τα υπόλοιπα αυτοκόλλητα. Εκτός από τα αυτοκόλλητα δεν βρήκαν τίποτα άλλο περίεργο. Ο ένας σεκιουριτας πήρε τα αυτοκόλλητα που είχα στην τσάντα και τα έβαλε πάνω στο τραπέζι όπου τα έβγαζε φωτογραφία. Μου ανήγγηλαν ότι έχω συλληφθεί(!) γιατί προκάλεσα φθορά δημόσιας περιουσίας και ότι σε λίγο θα έρθει η αστυνομία. Όταν μου ζήτησαν τα στοιχειά μου, τους έδειξα την ελληνική μου ταυτότητα.

Η αστυνομία ήρθε κατά τις 4.50 (μια γυναίκα και ένας άντρας). Ο άντρας πήγε να βγάλει φωτογραφία τα κολλημένα αυτοκόλλητα(!) και η γυναίκα έψαξε τα πράγματα μου και μου ζήτησε τα στοιχειά μου. Όταν της έδωσα την ταυτότητα, με ρώτησε άμα έχω διαβατήριο. Της απάντησα ότι το έχω σπίτι μου. Κατά τις 5.05 μου ανήγγηλαν ότι πρέπει να με οδηγήσουν στο αστυνομικό τμήμα(!). Πριν φύγουμε η αστυνομικός με ξαναήλενξε καθιστό για το αν είχα κάτι πάνω μου.

Κατά τις 5.20 φτάσαμε στο αστυνομικό τμήμα (βασικά ήταν η ΓΑΔΑ της Στοκχόλμης). Με πήγαν στον 4ο όροφο, όπου μου ανέφεραν ότι θα ελέγξουν τα στοιχειά μου γιατί δεν τους ήταν αξιόπιστη η ταυτότητα. Όσο περίμενα ένας άλλος αστυνομικός μου ξαναήλενξε τα πράγματα. Μετά χωρίς να έχω καταλάβει γιατί, με οδήγησαν στον 7ο όροφο. Εκεί δυο υπάλληλοι, μου πήραν τα πράγματα, και μου ζήτησαν να βγάλω μπλούζα και t-shirt. Μετά άνοιξαν ένα μικρό δωματιάκι (περίπου 1,5*1m) με ένα μικρό κάθισμα. Από ταινίες που έχω δει θα το χαρακτήριζα δωμάτιο απομόνωσης. Εκεί με έγδυσαν κανονικά και μου ζήτησαν κιόλας να λυγίσω για να δουν αν έκρυβα τίποτα στον κώλο μου (προφανώς ναρκωτικά). Ντύθηκα και με έκλεισαν για κάμποση ώρα μέσα σε αυτό το κελί.

Πλέον έμεινα από πάνω, μόνο με ένα λεπτό φανελάκι και μου έδωσαν να υπογράψω ένα χαρτί όπου ήταν καταγεγραμμένα ότι ήταν στην κατοχή μου. Στις 06.00 ο ένας από τους δυο με οδήγησε προς ένα κελί(!). Στη διαδρομή μου ανέφερε ότι ήμουν σε κατάσταση σύλληψης και πρέπει να περιμένω από μια μέχρι έξι ώρες για να βρεθεί ένας ανακριτής όπως επίσης και για το αν ήθελα μεταφραστή στην διαδικασία. Το κελί (περίπου 3*5m) είχε μόνο ένα στρώμα και ένα παράθυρο. Ζήτησα κάποια στιγμή τουαλέτα αλλά και να μου δώσουν τα ρούχα που φόραγα γιατί ένοιωθα κρύο. Με άφησαν να πάω τουαλέτα, τα ρούχα μου είπαν θα τα πάρω στο τέλος. Έβαλα τα χέρια μου μέσα από το φανελάκι μου και προσπάθησα να κοιμηθώ.

Ο ανακριτής ήρθε περίπου στις 08.00. Στην ανάκριση (είχα μετάφραση) μου ζήτησαν άπειρα στοιχεία. Μου ανέφερε κάποια στιγμή ότι δεν μπορούσαν να δεχτούν την ταυτότητα μου. Του απάντησα (όπως είχα κάνει και στην πρώτη αστυνομικό) ότι είχα το διαβατήριο σπίτι μου. Όταν τέλειωσε με έβαλε σε ένα άλλο κελί για να περιμένω τι θα προτείνει ο εισαγγελέας. Ο εισαγγελέας πρότεινε να με οδηγήσουν δυο αστυνομικοί στο σπίτι όπου θα τους έδειχνα το διαβατήριο. Είχα εκφράσει την επιθυμία μου στην ανάκριση ότι δεν θέλω να μπει κανένας στο σπίτι μου. Επίσης μου έδωσε να υπογράψω ένα έγγραφο ότι σε περίπτωση αλλαγής διεύθυνσης θα πρέπει να το αναφέρω σε τρεις σουηδικές αρχές(!)
Όταν με έφεραν οι αστυνομικοί στο σπίτι (09.45) μπήκαν μέσα χωρίς να με ρωτήσουν. Τους έδειξα το διαβατήριο και μετά από αρκετή συζήτηση (η όποια περιλαμβάνει και απορίες για “περίεργα” πράγματα που είχα στο δωμάτιο), μου δήλωσαν ότι είμαι ελεύθερος και ότι θα μου σταλεί ταχυδρομικά ένα πρόστιμο.

Συμπεράσματα. Είμαι 6 χρόνια οργανωμένος στην αριστερά και ξέρω πολύ καλά ότι όλα αυτά είναι απλά η πρώτη γραμμή, (τα προεόρτια των βασανιστηρίων), σε μια μόνο από τις σελίδες της ζωής τόσων και τόσων κυρίως μεταναστών, αλλά και αριστερών …και οποιοδήποτε είδους ανθρώπου δεν ταιριάζει στην εικόνα της κανονικότητας της δημοκρατίας τους (κυρίως της ελληνικής για να μιλώ και για πράγματα που γνωρίζω). Ο λόγος που θέλησα να το δημοσιοποιήσω είναι για να σπάσω έστω και λίγο αυτήν την ωραία εικόνα που έχουν σχηματίσει πολλοί, για την δημοκρατία της Σουηδίας. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ μου οτι για τρία αυτοκόλλητα θα πέρναγα όλα τα παραπάνω. Ακόμα και η ελληνική αστυνομία η όποια είναι κλάσης χειρότερη, δεν ξέρω αν για τρία αυτοκόλλητα θα μου συμπεριφερόταν το ίδιο (θα μπορούσε όμως να κάνει χειρότερα χωρίς καμία αφορμή). Παρότι κανένας από όλους τους αστυνομικούς και τους σεκιουριτάδες ούτε με χτύπησε ούτε με έβρισε (κάποιοι αστυνομικοί ήταν και παρά πολύ ευγενικοί και συγκαταβατικοί μαζί μου), θεώρησαν στην κυριολεξία ότι αυτό που έκανα ήταν ένα έγκλημα και ακολούθησαν κατά γράμμα την διαδικασία που αντιστοιχεί σε έναν εγκληματία. Κινητοποίηση σε λιγότερο από 9 λεπτά τουλάχιστον 4 σεκιουριταδων, ψαξίματα σε σώμα και πράγματα, καταγραφές στοιχείων με απίστευτη λεπτομέρεια, ξεγύμνωμα, παραμονή σε κελί απομόνωσης (έστω και για λίγο) και “κανονικά” κελία, πλήρη φακέλωμα, παραβίαση του προσωπικού μου χώρου. Ήταν μια ντροπιαστική και εξευτελιστική διαδικασία για το μέγεθος του “εγκλήματος” που έκανα και το θεωρώ ψυχολογικό βιασμό σε ένα σημαντικό βαθμό.

Το μόνο πραγματικά “θετικό” από όλη αυτήν την διαδικασία, ήταν ότι ένοιωσα έστω και σε μικρότερο βαθμό, το τι έχουν περάσει τόσοι και τόσοι άνθρωποι μέσα στα τμήματα και στα κρατητήρια, με ή χωρίς λόγο. Οι φράσεις που ήταν γραμμένες μέσα στο κελί με συγκίνησαν και με βοήθησαν πολύ και κρίμα που δεν είχα ένα μολυβί (μου τα είχαν πάρει όλα βλέπετε) να γράψω κάτι για να βοηθήσω τον/ην επόμενο/η. Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να σκέφτομαι τι μπορεί να είχε συμβεί μέσα σε αυτό το κελί και η κοινωνια δεν ξερει. Ποιος έγραψε αυτή τη φραση και τι του ειχε συμβει; πόσοι άνθρωποι αιμοραγούσαν οι ξερνούσαν σε αυτό το σημείο; πόσοι άνθρωποι και σε τι κατάσταση έχουν κοιμηθεί σε αυτό το στρώμα; και πάει λέγωντας…

Θεωρώ επίσης ότι ήταν και ρατσιστική η μεταχείριση μου γιατί όλα αυτά που μου έκαναν δεν θα τα έκαναν σε έναν Σουηδό. Αυτό γιατί, η δικαιολογία τους ήταν, ότι τα πέρασα όλα αυτά, λόγο της ταυτότητας. Μια ταυτότητα η όποια είναι επίσημο ελληνικό έγγραφο και μέσω της συνθήκης Σέγκεν οφείλεται να γίνεται αποδεκτή από όλα τα κράτη μελή της ΕΕ, όπως και να απολαμβάνω τα αντίστοιχα δικαιώματα σε κάθε κράτος μέλος. Ακόμα και αν το δεχτώ ότι υπήρχε πρόβλημα με την ταυτότητα, στην πρώτη αστυνομικό ανέφερα ότι είχα το διαβατήριο στο σπίτι μου, δεν μου ζήτησε να πάμε να το πάρουμε και να με προστατέψει από όλον αυτόν τον εξευτελισμό. ‘Ηξερε πολύ καλά τι θα περάσω γιατί όπως ακριβώς μου είπε: “Θα έχεις να αφηγήσε μια καινούργια εμπειρία στους φίλους σου”(!). Το ότι είμαι ξένος εδώ, σήμαινε ίσως αυτόματα γι αυτούς, ότι έπρεπε να περάσω όλη αυτήν την ντροπιαστική διαδικασία, η όποια θα με καθυπόταζε στην Σουηδική νομιμότητα (“μην τολμήσεις να το ξανακάνεις”) και θα κατοχύρωνε αυτήν την υποταγή ελέγχοντας με (φακέλωμα, λογοδοσία σε περίπτωση αλλαγής κατοικίας).

Το κύριο ερώτημα παραμένει: Με υπέβαλλαν σε όλη αυτήν την διαδικασία επειδή κόλλησα τρία αυτοκόλλητα πολιτικού περιεχομένου κατά τη διάρκεια προεκλογικής εκστρατίας, ή υπέστει όλη αυτή την εξευτελιστική διαδικασία λόγο του εγκλήματος που δεν είμαι γνήσιος Σουηδός; Προφάνως η απάντηση είναι το τελευταίο…

Απλά θα κλείσω με μια φράση που ήταν γραμμένη στον τοίχο του κελίου και περίπου έλεγε:

Don’t let the prison harm you, all their system is a failure”

Χ.Κ

μέλος Σοσιαλιστικής Διεθνιστικής Οργάνωσης – ΞΕΚΙΝΗΜΑ (Ελληνικό τμήμα της C.W.I) Rättvisepartiet Socialisterna (Σουηδικό τμήμα της C.W.I)

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1040704


Διαβάζοντας το μήνυμά του διαπίστωσα ότι είχε την εντύπωση ότι οι Σουηδοί κάνουν φυλετικές διακρίσεις και ότι ο λόγος που τον συνέλαβαν ήταν ότι ήταν ξένος. Εδώ, κάπου έκανα το σφάλμα να νομίσω ότι εκείνος που ανάρτησε το μήνυμα ήταν και ο ίδιος ο παθών, και έτσι θέλησα να του απαντήσω, σφάλμα στο οποίο υπέπεσαν και άλλοι φίλοι της λίστας. Έγραψα λοιπόν τα παρακάτω:

Στην Γερμανία που ήμουν και τώρα στην Ολλανδία δεν βλέπεις πουθενά αυτό το πρόβλημα και την ακαλαισθησία των αυτοκόλλητων. Για οποιονδήποτε πολίτη είναι μεγάλη παράβαση να κολλήσεις αυτοκόλλητο πάνω σε κάτι δημόσιο, ότι και αν γράφει αυτό και όσο πολύ και αν αυτός το συμμερίζεται.

Απλώς φίλε δεν το γνώριζες αυτό και νόμισες ότι “εντάξει, τρία αυτοκόλλητα είναι, τι θα μου κάνουν”.

Για μένα καλά έκαναν και σε συνέλαβαν και πάλι καλά που γλίτωσες κάποιο τσουχτερό πρόστιμο. Δεν ήσουν στην Ελλάδα, αλλά σε μια ξένη χώρα που θα έπρεπε να προσαρμοστείς και να σεβαστείς τους ανθρώπους και την εκεί κοινωνία. Θα σε συνελάμβαναν ότι και να πίστευες πολιτικά, γιατί άλλο η φθορά δημόσιας περιουσίας και άλλο πράγμα οι πολιτικές πεποιθήσεις.

Το ίδιο θα πάθαινες και στη Γερμανία ή την Ολλανδία. Και μην νομίζεις ότι εδώ οι άνθρωποι είναι άβουλοι ή ότι δεν έχουν πολιτική συνείδηση. Είναι αιώνες μπροστά από εμάς που είμαστε κομματόσκυλα και διασπασμένοι ανάλογα με τα προσωπικά μας συμφέροντα.

Σίγουρα στη μετέπειτα πορεία ήταν υπερβολικοί για να σε ψάξουν για ναρκωτικά. Αλλά για τη φυλακή είναι κάτι φυσιολογικό και σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με τις ελληνικές φυλακές. Συν ότι δεν μπορούσαν να σου κάνουν περισσότερα γιατί οι νόμοι εκεί λειτουργούν στο έπακρο. Μόνο που εσύ δεν γνώριζες.

Μη ζητάς να αλλάξεις μια κοινωνία που δεν έχει καμμία σχέση με εσένα. Σεβάσου την όταν είσαι εκεί, μάθε τους νόμους της και αλληλεπίδρασε θετικά με τους ανθρώπους.

Στα γράφω αυτά με πλήρη επίγνωση τι σημαίνει να έχεις ελεύθερες αριστερές αντιλήψεις, πραγματικά όμως αριστερές και όχι κομματικές.

Εκείνος που είχε αναρτήσει το μήνυμα (όχι το παιδί που είχε το περιστατικό) μου απάντησε το εξής:

Βασικα θα ηθελα να σου απαντησω οτι κατα βαθος ειναι ο εαυτος σου με τον οποιο αηδιαζεις, κι επειδη δεν μπορεις να το καταλαβεις το φορτωνεις σε αλλες καταστασεις της καθημερινοτητας σου, αλλα φοβαμαι οτι θα μου την πεσει η “δυναμη φυλαξης” της πολιτικης ορθοτητας που περιπολει στη λιστα εχοντας σχεδιο “αντιμετωπισης καταστασεων και διαχειρισης κρισεων” με δυνατοτητα επεμβασης εναντιον των προσβλητικων και ανεπιτρεπτων ψυχαναλυτικων μηνυματων, κι επειδη δεν εχω καμια ορεξη να ψαχνουν για ναρκωτικα στον κωλο μου καλυτερα να σωπασω…

Σταθης

ΥΓ: Ε ρε και να ειχε φαει φασολαδα πριν βγει τσαρκα για αυτοκολλητα 😀

Σκεπτόμενος την όλη κατάσταση βαθύτερα, έγραψα, τέλος, το παρακάτω μήνυμα στη λίστα:

Θα επισημάνω σε αυτό το σημείο ότι είναι πολύ βασικό όταν ανταπαντούμε σε κάποια άποψη είναι σημαντικό να εστιαζόμαστε αποκλειστικά στον λόγο, τις σκέψεις και τις θέσεις του άλλου. Οποιαδήποτε επίθεση στην προσωπικότητα του άλλου, για την οποία από τη φύση μας ως ανθρώπινα όντα δεν μπορούμε να είμαστε ακριβείς και ορθοί, είναι ενάντια στις βασικές αρχές ενός σωστού διαλόγου προς την αλήθεια και τον μόνο που βλάπτει είναι τον εαυτό μας. Ειδικά όταν μέσα σε αυτή εμπεριέχεται εκ των προτέρων έντονος συναισθηματισμός.

Με το πιο πάνω μήνυμα θέλησα απλώς να απαντήσω στο εξής:

Το κύριο ερώτημα παραμένει: Με υπέβαλλαν σε όλη αυτήν την διαδικασία επειδή κόλλησα τρία αυτοκόλλητα πολιτικού περιεχομένου κατά τη διάρκεια προεκλογικής εκστρατίας, ή υπέστει όλη αυτή την εξευτελιστική διαδικασία λόγο του εγκλήματος που δεν είμαι γνήσιος Σουηδός; Προφάνως η απάντηση είναι το τελευταίο…

Αυτό που ήθελα να σου πω είναι ότι έτσι κι αλλιώς θα σε συνελάμβαναν είτε ήσουν Έλληνας είτε ήσουν Σουηδός, οπότε δεν μπορείς να συσχετίσεις τον ρατσισμό ως το αποτέλεσμα της πράξης σου.

Προφανώς η παραπάνω φράση μου “για μένα καλά έκαναν και σε συνέλαβαν” θα σου έγινε κατανοητή ως “καλά σου έκαναν και το ευχαριστήθηκα”. Προφανώς και δεν εννοούσα κάτι τέτοιο. Αλίμονο αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε το πως ένιωσες και πόσο πολύ σε πείραξε αυτό που έπαθες. Αυτό που εννοούσα είναι ότι οι νόμοι ενός κράτους πρέπει να τηρούνται για όλους ανεξαιρέτως. Είναι μια βασική αρχή μιας ισότιμης κοινωνίας: Είναι η ισονομία. Στη Σουηδία, δεν πάει να είσαι και ο γιος του πρωθυπουργού, αν πας να κολλήσεις αυτοκόλλητα θα σε συλλάβουν. Το ίδιο και σε Γερμανία και σε Ολλανδία. Μου αρέσει αυτή η αρχή και θεωρώ ότι καλά έκαναν ως προς τη σύλληψη αφού έτσι είναι ο νόμος, τον οποίο μάλιστα υποστηρίζει η πλειοψηφία των πολιτών. Εξάλλου, τι ξεχωριστό έχεις εσύ από τον γιο του πρωθυπουργού για να μη σε συλλάβουν; Και όταν παλεύεις για την τήρηση των νόμων στην Ελλάδα, αυτό δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι το ίδιο θέλεις και για τις άλλες χώρες; Εγώ μίλησα για την πράξη να συλληφθείς, και δεν επεκτάθηκα στον τρόπος της σύλληψης ούτε και στο τι έγινε μετά.

Όλες οι πράξεις μας έχουν ένα τίμημα και θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να το επωμιστούμε. Κάνουμε αντιδραστικές πράξεις για να δώσουμε κάποιο μήνυμα, και ως συνειδητοποιημένοι άνθρωποι ήμαστε έτοιμοι να υποστούμε τις συνέπειες. Η σύλληψη είναι αυτονόητη όταν υπάρχει νόμος. Και πολλές φορές μπορεί να γίνει ένα καλό δημόσιο όπλο ενός διαδηλωτή, για να αποκαλύψει την αυθαιρεσία και τον απολυταρχισμό κάποιου καθεστώτος στους συμπολίτες του και κυρίως για να μεταφέρει ένα άλλο πιο σπουδαίο μήνυμα. Με τη σύλληψη σε δημόσιο χώρο και τη δήλωση του μηνύματος, ευαισθητοποιούνται οι παρόντες και αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά. Ωστόσο, το να κολλήσεις αυτοκόλλητο πιστεύω ότι δεν μεταφέρει από μόνο του κάποιο μήνυμα στην σουηδική κοινωνία. Αλλά αυτό το ξέρεις εσύ που είδες τις αντιδράσεις των ανθρώπων εκεί και όχι εγώ που είμαι άσχετος και δεν ήμουν εκεί.

Τώρα για το ψάξιμο και την περιπέτεια μετά, οπωσδήποτε θα πρέπει κάθε σοβαρός άνθρωπος να προβληματιστεί για την αυστηρότητα των αρχών. Προφανώς, όμως, δεν γνώριζες ότι η ταυτότητα δεν μετράει τόσο για τις αρχές σε περίπτωση σύλληψης, αυτό ισχύει παντού στην Ευρώπη όπως και στην Ελλάδα, και απαιτούν πάντα διαβατήριο. Θα προτιμούσες, όμως, από την άλλη να ήσουν Αλβανός με το διαβατήριο σου και να σε συνελάμβαναν στην Ελλάδα; Στη ΓΑΔΑ πως πιστεύεις ότι θα σου φέροταν; Προσωπικά, θα προτιμούσα Σουηδία, Γερμανία ή Ολλανδία.

Διάβασε και λίγο αυτό:
http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=53&p=1046190
http://roides.wordpress.com/2009/05/30/30may09/

Μου έλεγε ένας φίλος συνάδερφος στη δουλειά μου ότι έχει τον αδερφό του και τα ανήψια του εκεί. Μια μέρα μου είπε ότι ο ανηψιός του είναι φυλακή. Του είπα ότι λυπάμαι πολύ και μου λέει τότε: Μια χαρά περνάει το παιδί! Τον είχανε πιάσει επειδή είχε πιει και μετά οδήγησε. Αμέσως τον πήγανε κρατητήρια και πιο μετά φυλακή. Πως ήταν η φυλακή; Λουξ! Είχε όλες τις ανέσεις και μπορούσε από το πρωί ως το βράδυ να βγαίνει κανονίκα έξω στην κοινωνία, να πηγαίνει στη δουλειά του, να πηγαίνει σπίτι και να τρώει με την οικογένειά του. Απλώς, για όσον καιρό υπήρχε η ποινή του έπρεπε το βράδυ να το περνάει μέσα στη φυλακή, η οποία ήταν πιο καλά από το σπίτι του. Είχε και παρέες μέσα, κοινωνικοποιήθηκε περισσότερο, ήταν δημιουργική εμπειρία. Δεν λέω χαζά πράγματα, είναι εξακριβωμένο και με στοιχεία. Και το ίδιο το παιδί είπε ότι καλά έκαναν και τον συνέλαβαν και ότι ήταν ανόητη πράξη να πιει και να οδηγήσει.

Δεν λέω ότι το σύστημα είναι καλύτερο ή προσπαθώ να ωραιοποιήσω με άκομψο τρόπο κάτι πολύ σοβαρό, όπως είναι η φυλακή.Όμως, με βάση αυτά που βλέπω σε Γερμανία και Ολλανδία και με αυτά που μου έχουν πει Έλληνες που γεννήθηκαν στη Σουηδία, δεν πιστεύω ότι οι Σουηδοί έχουν διαφορετικούς νόμους για τους ξένους. Θα πρέπει να μου δοθεί μια σειρά από πραγματικά περιστατικά ως παράδειγμα για να μπορέσω να σχηματίσω μια κάποια γνώμη στο όλο ζήτημα. Οπωσδήποτε, βέβαια, έχουν φυτρώσει αντιτρομοκρατικοί νόμοι, όπως και σε όλον τον κόσμο, ειδικά μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους, όμως ο νόμος για τα αυτοκόλλητα είναι πολύ παλιός, όπως και στην Ελλάδα βέβαια.

Από την άλλη πλευρά, καλώς έγινε που δημοσιοποιήθηκε το όλο περιστατικό. Ωστόσο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, για να είναι αποτελεσματικότερη αυτή η δημοσιοποίηση και για να προσελκύσει ακόμα περισσότερο συνειδητοποιημένο κόσμο, θα πρέπει αυτή να γίνεται χωρίς έντονους συναισθηματισμούς ή χαρακτηρισμούς για τους άλλους, όσο λάθος και να είναι αυτοί. Οι χαρακτηρισμοί εισάγουν ασυναίσθητα το στοιχείο του υποκειμενισμού, το οποίο τις περισσότερες φορές επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θέλει να πετύχει ο καταγγέλλων. Μπορεί αρχικά να αφυπνίσει συναισθηματικά πολλούς ανθρώπους, όμως η ουσία είναι να μπορέσει πέρα από τον συναισθηματισμό να περάσει στη συνείδηση των πολλών. Το να συνεχίζεις να χρησιμοποιείς συναισθηματισμό μετά το πρώτο κείμενο, το οποίο είναι λογικό να τον εμπεριέχει, είναι σαν να προσπαθείς να περάσεις ένα φορτίο καθαρή νιτρογλυκερίνη από έναν δύσβατο ανώμαλο δρόμο, όταν ο στόχος σου είναι απλώς να διασχίσεις εσύ και μόνον αυτόν τον δρόμο. Εκτός από επιδεξιότητα θα πρέπει να έχεις στον νου σου, τι στο καλό θέλεις να την κάνεις τη νιτρογλυκερίνη.

Αν από την άλλη δεν μας αρέσει ο νόμος για τα αυτοκόλλητα στη βόρεια Ευρώπη, έχουμε στη δυνατότητα να κινητοποιηθούμε με νόμιμα μέσα και να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους πολίτες εκεί, ότι η αξία του μηνύματος που φέρει το αυτοκόλλητο είναι σημαντικότερη από την πράξη του κολλήματός του πάνω σε δημόσια περιουσία. Ωστόσο, επιμένω ότι η απάγορευση της αφισσοκόλλησης δεν υπάρχει πρωταρχικά επειδή βολεύει κάποια εξουσία, έστω και αν αυτό έρχεται σε δεύτερη φάση πολλές φορές να την εξυπηρετήσει, αλλά στο να μην υπάρχει κουμφούζιο, παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας με τις αφίσες και τα αυτοκόλλητα παντού. Και πραγματικά δεν έχω καταλάβει ακόμα, γιατί στην Ελλάδα πρέπει αντί να κολλήσουμε μερικές αφίσες δίπλα στις αφίσες του άλλου να πηγαίνουμε και να κολλάμε χίλιες αφίσες και μάλιστα πάνω στις αφίσες των άλλων με τρόπο μάλλον φασιστικό. Που είναι η ελευθερία διαλόγου; Είναι σαν να είμαστε στα χαζά εκείνα τηλεοπτικά παράθυρα και να ουρλιάζουμε προσπαθώντας να υπερκαλύψουμε τους άλλους συνομιλητές. Αυτό δεν είναι διάλογος, δεν είναι δημοκρατία (δημοκρατία με την πραγματική έννοια), είναι ένα χάλι!

Επειδή, οι χώρες της βόρειας Ευρώπης έχουν για τα δικά μας μάτια αυστηρή αστυνόμευση δεν μπορούμε έτσι αυθαίρετα να ισχυριστούμε ότι και οι πολίτες δεν αντιδρούν ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Αν μιλήσεις με έναν μέσο Γερμανό ή Ολλανδό για πολιτική θα εντυπωσιαστείς, όχι για το πως σκέφτονται, αλλά κυρίως γιατί έχουν πολιτική συνείδηση και την κάνουν πράξη. Αν ένας πολιτικός αποκαλυφθεί ότι λέει ψέματα, ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, την άλλη μέρα θα πάει σπίτι του. Το ξέρετε ότι στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Βαυαρίας έχουν κάθε λίγο και λιγάκι δημοψηφίσματα για όλα τα σημαντικά θέματα που αφορούν τους πολίτες; Ξέρετε στην Γερμανία πόσες ομάδες και σύλλογοι πολιτών, πόσες ΑΥΘΟΡΜΗΤΕΣ ομάδες φοιτητών αντιδρούν και αντιμάχονται κάθε μορφή απολυταρχισμού ή εξουσία; Και είναι πολύ μπροστά σε σχέση με εμάς. Αυτό δεν γίνεται στην Ελλάδα, γιατί αντί να είμαστε πολιτικοποιημένοι είμαστε κομματοποιημένοι και πολυδιασπασμένοι. Είναι η αρχή του “διαίρει και βασίλευε”. Ειδικά με την αριστερά στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Αντί να εστιάσουμε στα προβλήματα και στις πράξεις που πρέπει να γίνουν για να λυθούν αυτά, γιατί με πράξεις λύνονται τα προβλήματα, κολλάμε στα διαδικαστικά και στις ταμπέλες και δεν μιλιόμαστε μεταξύ μας.

Οι μάχες των πολιτών απέναντι στον απολυταρχισμό και την νέα τάξη των πραγμάτων θα πρέπει να δοθούν πέρα από απαρχαιωμένες και ανίσχυρες ταμπέλες όπως “αντικαπιταλισμός”, “κομμουνισμός”, “σοσιαλισμός”, “νεοφιλελευθερισμός”, “νέοσυντηρητισμος” και άλλες πόσες, που δεν μπορούν καν να αγγίξουν τη σημερινή πραγματικότητα και τις καρδιές των περισσότερων ανθρώπων. Οι αγώνες πρέπει να ξεκινούν από τη συνειδητοποίηση του ατόμου ως προς το χρέος του απέναντι στους συμπολίτες του, το όραμα για πραγματικά ανθρώπινες κοινωνίες και να οδηγούν στην κοινή συνείδηση. Όλες οι παραπάνω θεωρίες και τα κινήματα έχουν τη βάση τους σε κάποιο οικονομικό μοντέλο, το έχετε προσέξει; ΠΟΙΟ από τα παραπάνω κινήματα εστιάζει πρωταρχικά στον άνθρωπο, στην αξία του και στην καθολική ευημερία του κοινωνικού συνόλου; ΚΑΝΕΝΑ!Όλα εστιάζουν πρωταρχικά σε οικονομικά μοντέλα και έπειτα στον άνθρωπο. Ακόμα και το αντικαπιταλιστικό κίνημα, υπάρχει λόγω του καπιταλισμού, είναι κάτι αντιδραστικό και ως γνωστόν όταν χάνεται η δράση χάνεται και η αντίδραση. Μέχρι σήμερα θα έπρεπε σταδιακά η αντίδραση να είχε μετουσιωθεί σε μια συνείδηση. Όμως για την πλειοψηφία του κόσμου στον πλανήτη παραμένει αντίδραση και αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο που θέλει να προοδεύσει ο κόσμος.

Στα επόμενα χρόνια θα έρθουν πραγματικά προβλήματα να χτυπήσουν την πόρτα μας όλων μας, όσο οχυρωμένοι κι αν ήμαστε πίσω από τις δυτικές κοινωνίες μας, προβλήματα όπως το λιώσιμο των πάγων, ο υπερπληθυσμός, η καταστροφή του περιβάλλοντος, υποσιτισμός, δίψα, ασθένειες. Όλα είναι στον δρόμο μας και δεν κινδυνολογώ καθόλου. Τότε θα φανεί πόσο ανίσχυρες είναι αυτές οι παλιομοδίτικες θεωρίες. Χρειαζόμαστε κάτι άλλο, όχι οικονομικό, που να στρέφεται προς στον άνθρωπο. Πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης.

Όσο και να νομίζουμε ο καθένας μας ότι τα ξέρουμε όλα και έχουμε για όλα άποψη, στην πραγματικότητα κινούμαστε μέσα στην άγνοια. Πόσο καλά ξέρουμε τους ανθρώπους που ζούνε σε άλλες χώρες και πόσο καλά μπορούμε να ερμηνεύσουμε τους νόμους τους; Αυτά είναι θεωρία για εμάς. Μόνο οι πράξεις μας και η σωστή ερμηνεία των αποτελεσμάτων τους μπορούν αμυδρά να μας διαφωτίσουν, αλλά και πάλι αυτό είναι αμφίβολο. Εκείνο που μπορεί να μας σώσει είναι προσπαθήσουμε να απορρίψουμε από πάνω μας τον βαρύ αόρατο μανδύα που μας έχει φορτώσει το κατεστημένο, αυτόν που τον φέρουμε χωρίς να το γνωρίζουμε και του οποίου δεν μπορούμε να αποχωριστούμε την δόλια ζεστασιά του, και να πλησιάσουμε τον κάθε άνθρωπο στις κοινωνίες μας, χωρίς αντιθέσεις, συναισθηματισμούς και ταμπέλες. Να συμμεριστούμε τις ανάγκες και τις σκέψεις του χωρίς εγωισμούς και βρούμε τα κοινά σημεία μας.

Το κοινό μας σημείο εδώ είναι να ότι μας αρέσει καθόλου οποιοδήποτε είδος βίας, απολυταρχισμού και αυταρχισμού, από οποιουδήποτε άνθρωπο απέναντι στον συνάνθρωπό του.

Αν κάποιος διαφωνεί μαζί μου θα παρακαλούσα να παραθέσει επιχειρήματα με παραδείγματα και γεγονότα, έτσι ώστε να με βοηθήσει να καταλάβω σε ποια σκεπτικά μου μπορεί να είμαι λάθος.

Βέβαια, είχα κάνει ένα λάθος, συγχέοντας εκείνον που ανάρτησε το κείμενο με το παιδί που ήταν στη Στοκχόλμη, αλλά το περίέχομενο αυτώ που γράφω είναι πιο γενικό από το αρχικό κείμενο και έτσι το ανάρτησα.
Το αρχικό άρθρο βρίσκεται εδώ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1040704

Εντάξει, ξέρω τι θα μου πείτε. Το πήγα μακριά το πράγμα…
Εννοείται φυσικά ότι δεν έχω κάποιο πρόβλημα με αυτό το παιδί, ούτε καν το γνωρίζω και πραγματικά εύχομαι να περνάει καλά. Εξάλλου, ο καθένας μας κρίνεται από τα λόγια, αλλά και πολύ περισσότερο από τις πράξεις του. Δεν σημαίνει πως αν κάποιος δεν μιλήσει όπως θέλουμε, δεν θα είναι σωστός στις πράξεις του.
Από την άλλη, ίσως να παρουσιάζομαι λίγο απόλυτος όταν επιμένω στην τήρηση των νόμων ακόμα και όταν αυτοί είναι λάθος, όμως πιστεύω ότι ένα μεγάλο πρόβλημα που έχουν οι σύγχρονες κοινωνίες, κυρίως οι δημοκρατικές, είναι η έλλειψη ισονομίας. Σκεφτείτε λίγο να υπήρχε ισονομία στην Ελλάδα και παράλληλα όλοι οι νόμοι να τηρούνταν; Πως θα ήταν άραγε τότε τα πράγματα;