Συγγραφέας: Chris Higgins
Πρωτότυπο κείμενο:http://www.mentalfloss.com/blogs/archives/author/chris/
Μετάφραση: Σωκράτης Π. Κουρτσίδης
Χθές, τυχαία έπεσα σε μια κάπως μυστηριώδη ιστοσελίδα – μια συλλογή από polaroids, μία για κάθε μέρα από τις 31 Μαρτίου 1979 μέχρι και τις 25 Οκτωβρίου 1997. Δεν φαινόταν πουθενά το όνομα του δημιουργού ούτε πληροφορίες επικοινωνιας ούτε και κάποια ένδειξη από που μπορεί αυτές να προέρχονταν. Έτσι, εκ του φυσικού, άρχισα να κοιτάζω με τη σειρά τις φωτογραφίες. Αυτό που βρήκα με άφησε άφωνο.
Το 1979 οι φωτογραφίες ξεκινούν περιστασιακά, με εικόνες από φίλους, πικ νικ, δείπνα και ούτως καθεξής. Εδώ είναι ένα δείγμα από την 23 Απριλίου 1979 (πιστεύω ότι ο φωτογράφος αυτών των σειρών πρέπει να είναι ο άνδρας στο προσκήνιο αριστερά στην φωτογραφία):
Γύρω στο 1980 αρχίζω να σχηματίζω την εικόνα ότι ο φωτογράφος πρέπει να είναι σκηνοθέτης. Εδώ λαμβάνει ένα γράμμα από το αμερικάνικο φεστιβάλ ταινιών και τραβάει μια φωτογραφία στις 30 Ιανουαρίου 1980:
Κάποιες μέρες δεν έχει φωτογραφήσει κάτι ενδιαφέρον, έτσι απλά τραβάει κάποια φωτογραφία με την ημέρα. Σχόλια: Αυτή ήταν μια λανθασμένη εκτίμηση. Δείτε τα σχόλια στην αυθεντική ιστοσελίδα για περισσότερες πληροφορίες.
Μέσα στο 1980 βλέπουμε περισσότερες οικογενειακές ή εύθυμες φωτογραφίες, αλλά επίσης και κάποιες σύντομες ματιές πάνω στη δουλειά του φωτογράφου ως σκηνοθέτη ή μουσικού. Εδώ είναι κάποιος ο οποίος ασχολείται με ήχο σε ένα κινηματογραφικό στούντιο στις 5 Φεβρουαρίου 1983:
Ο φωτογράφος είναι ένας ένθερμος οπαδός των Mets. Εδώ είναι μια λήψη από αυτόν και μια φίλη του με τα εισιτήρια τους για τους Mets στις 29 Απριλίου 1986:
Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 80 αρχίζουμε να βλέπουμε περισσότερες ενδείξεις ότι ο φωτογράφος είναι επίσης και μουσικός. Παίζει ένα ακορντεόν και έχει φίλους που παίζουν διάφορα μουσικά όργανα. Τι είδος μουσικής άραγε να παίζουν; Εδώ είναι μια φωτογραφία στις 2 Ιουλίου 1989 με τον φωτογράφο και το μουσικό όργανό του:
Το 1991, βλέπουμε οπτικές ενδείξεις του φωτογραφικού υλικού που έχει συλλεχθεί μέχρι τότε. Ο Φωτογράφος έχει τακτοποιημένες τις φωτογραφίες σε κουτιά μέσα σε κατάλληλα βαλιτσάκια, όπως δείχνει αυτή η φωτογραφία στις 30 Μαρτίου 1991:
Στις 6 Δεκεμβρίου 1993 καταγράφει τον θάνατο του Frank Zappa με τη φωτογραφική του μηχανή:
Η δεκαετία του 90 φαίνεται να είναι μια καλή εποχή για τον φωτογράφο. Τον βλέπουμε να αφιερώνει περισσότερο χρόνο με φίλους και λιγότερο φωτογραφίζοντας θέματα στους δρόμους (τα οποία είναι πολλά και δεν τα έχω συμπεριλάβει πιο πάνω). Ίσως κάποιο από τα φιλμ του να το έκανε στο IFC, the Independent Film Channel, όπως φαίνεται σε μια φωτογραφία του στις 18 Δεκέμβρη 1996:
Μέσα στο 1997, αρχίζουμε να βλέπουμε τον φωτογράφο στις φωτογραφίες του ολοένα και περισσότερο. Κάποιες φορές το πρόσωπό του επισκιάζεται πίσω από αντικείμενα. Κάποιες άλλες είναι βυθισμένος στον καναπέ. Όταν είναι με άλλους ανθρώπους, δεν φαίνεται χαμογελαστός. Στις 2 Μαΐου του 1997 κάτι κακό έχει συμβεί:
Στις 4 Μαΐου1997 είναι πλέον ολοφάνερο ότι έχει καρκίνο:
Η κατάσταση της υγείας του παρουσιάζει ραγδαία επιδείνωση. Εδώ, ο φωτογράφος αυτοφωτογραφίζεται μέσα από έναν καθρέπτη στις 2 Ιουνίου 1997:
Κατά το τέλος του μήνα είναι εντελώς χωρίς μαλλιά, λόγω προφανώς των χημειοθεραπειών:
Η υγεία του συνεχίζει να επιδεινώνεται κατά τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη του 1997, με πολλές εισαγωγές στο νοσοκομεία και φανερή χημειοθεραπεία. Μια ακτίδα φωτός διαφαίνεται στις 11 Σεπτεμβρίου 1997, όταν το μαλλί του φωτογράφου αρχίζει να μεγαλώνει ξανά:
Στις 5 Οκτωβρίου 1997, είναι ξεκάθαρο τι σημαίνει αυτή η φωτογραφία:
Δύο μέρες αργότερα βλέπουμε τον γάμο:
Και μερικές εβδομάδες αργότερα είναι πάλι πίσω στο νοσοκομείο. Στις 24 Οκτωβρίου 1997 βλέπουμε έναν φίλο του να του παίζει μουσική στο δωμάτιο του νοσοκομείου:
Την επόμενη μέρα ο φωτογράφος πέθανε.
Αυτό που ξεκίνησε για μένα ως μια διασκεδαστική συλλογή από φωτογραφίες – ποιος τραβούσε κάθε μέρα φωτογραφίες για 18 χρόνια; – κατάληξε σε ένα σοκ. Ποιος ήταν αυτός ο άνδρας; Πως κατέληξαν οι φωτογραφίες τους στον ιστό; Ξεκίνησα μια διήμερη αναζήτηση εξετάζοντας τον κώδικα της ιστοσελίδας και εφαρμόζοντας κάποια κόλπα στο google.
Τελικά η ερευνά μου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο φωτογράφος ήταν ο Jamie Livingston, ο οποίος τραβούσε μια φωτογραφία κάθε μέρα επί 18 έτη μέχρι την ημέρα που πέθανε, χρησιμοποιώντας μια Polaroid SX-70 camera. Ονομάτισε το project του “Φωτογραφία της ημέρας” και προφανώς σχεδίαζε να τις συλλέξει σε κάποιο σημείο. Αν ζούσε τώρα… Πέθανε στις 25 Οκτωβρίου 1997, την ημέρα όπου έκλεινε τα 41α γεννέθλια του.
Μετά τον θάνατό του, οι φίλοι του Hugh Crawford και Betsy Reid διοργάνωσαν μια δημόσια έκθεση, την οποία και ονόμασαν PHOTO OF THE DAY: 1979-1997, 6,697 Polaroids, dated in sequence. Η έκθεση άνοιξε τις πόρτες της το 2007 στο Bertelsmann Campus Center του Bard College (εκεί όπου ο Livingston ξεκίνησε τη σειρά, ως φοιτητής τότε). Η έκθεση περιλάμβανε αντίγραφα των φωτογραφιών από κάθε polaroid και καταλάμβανε έναν χώρο 7 x 120 ποδιών (2,3 m x 40 m, περίπου 92 τ.μ.).
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτό το project σε αυτό το blog ή να ρίξετε μια ματιά στη ιστοσελίδα. Είναι ένας εκπληκτικός απολογισμός για τη ζωή και τον θάνατο κάποιου ανθρώπου. Όλες οι παραπάνω φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα.
Σχόλιο: Κατόπιν επαφής μου με τον Hugh Crawford και τη σύζυγό του Luise, μου εξήγησαν ότι οι φωτογραφίες όπου φαίνονται μόνο ημερομηνίες δεν είναι polaroids, αλλά υποκατάστατα θέσεων για μέρες όπου δεν υπήρξε φωτογραφία ή η αντίστοιχη φωτογραφία έχει χαθεί.
Σχόλιο 4: Ο Jamie Livingston καταχωρήθηκε στην Wikipedia.
Σχόλιο 5: Πολλοί ρώτησαν γύρω από την Polaroid SX-70 camera. Μπορείτε να δείτε αυτό το Eames film το οποίο επεξηγεί τη μηχανή.
amazing..