Μιλούσα με τον Θανάση πριν λίγο και μου θύμισε μια σειρά από άρθρα που είχα γράψει πίσω στο 2002. Του αφιερώνω λοιπόν αυτό για τον ΟΑΣΘ που τότε είχε ακριβύνει τα εισιτήρια (τα φοιτητικά είχαν μέχρι τότε 20 λεπτά…). Μπορεί να είναι λίγο αισχρό, όμως πιο αισχρή ήταν η δικαιολογία του ΟΑΣΘ: “Ακριβαίνουμε τα εισιτήρια για να βελτιώσουμε την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών…
ΟΑΣΘ® = Ποιότητα!
Το κινητό κλουβί με την έμβιο μάζα κατέφθανε εμπρός μου. Χώνω το χέρι βαθιά στην τσέπη μου και έντρομος διαπιστώνω ότι το μαγικό χαρτάκι λείπει… ¨Που σου γαμώτο μου”, αναστενάζω! Αφήνω τη στάση και τρέχω αμέσως προς το πλησιέστερο περίπτερο. Με μεγάλη μου απογοήτευση διαπιστώνω ότι εισιτήρια δεν πωλούνται. Μετά από καμιά δεκαριά περίπτερα βρίσκω εισιτήρια. «Λυπούμαστε», μου λέει η περιπτερού, «όμως τα εισιτήρια ακρίβυναν με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας στις υπηρεσίες του ΟΑΣΘ®. Μετά από ένα εικοσάλεπτο, ευρισκόμενος αρκετά μακριά απ’ την αρχική στάση παίρνω το λεωφορείο γεμάτος τσαντίλα. “Τι ποιότητα και μαλακίες…” Αργότερα, όμως, που το καλοσκέφτηκα συνειδητοποίησα ότι πράγματι τα λεφτά έπιαναν τόπο…
ΟΑΣΘ®! Σκέφτομαι τη λέξη και ανατριχιάζω, με πιάνει δέος, μένω κάγκελο! Και γαααααμώ την ποιότητα!
Πρώτα απ’ όλα προνοεί για σένα. Σου προσφέρει καθημερινό πρόγραμμα τζόκινγκ (τι γυμναστήρια και παπαριές). Έπειτα, κάνεις δημόσιες σχέσεις με τους περιπτεράδες. Μέχρι να βρεις περίπτερο που να πουλάει εισιτήριο έχεις γυρίσει όλη την πόλη και έχεις μάθει όλους τους περιπτεράδες. Και αυτοί οι μπαγάσηδες δεν έχουν ποτέ τους εισιτήριο. Ειδικά τα περίπτερα που είναι πάνω στη στάση του ΟΑΣΘ. Είμαι πεπεισμένος ότι αν υπήρχε δυνατότητα να υπάρχει περίπτερο πάνω στο λεωφορείο, ακόμα και τότε ο περιπτεράς θα σου πει πως δεν πουλάει εισιτήρια. Τον δέρνεις τότε ή δεν τον δέρνεις; ΟΑΣΘ! Συμβάλει στην απεξάρτηση του πολίτη από τον πανάκριβο τζόγο. Με την τιμή ενός και μόνο εισιτηρίου μπορείς και εσύ να παίξεις το υπερτυχερό παιχνίδι «Βρες το εισιτήριο (χα, χα, χα! )» με φοβερό έπαθλο το ίδιο το άθλιο εισιτήριο, το άθλιο το λεωφορείο, τον άθλιο τον περιπτερά, την άθλια καταδίκη μου γαμώτοοοοοοο!…
Εκεί όμως που τα πράγματα αλλάζουν ριζικά είναι η ποιότητα του σεξ στα λεωφορεία. Έτσι που καταντήσαμε σαν σαρδέλες, όλο και κάτι τυχερό συμβαίνει (ωχ ο κώλος μου!)… Τι «σεξουαλική επαφή» και κουραφέξαλα… «Συγκοινωνιακή επαφή™»! Ειδικά, αν είσαι μπακούρι την έκανες λαχείο (τα αντισυλληπτικά χάπια, προφυλακτικά, εντομοκτόνα κλπ. είναι απαραίτητα για το λεωφορείο)! Ο ΟΑΣΘ® είναι που μας φέρνει πιο κοντά, όχι ο ΟΤΕ®… Εκεί καλείς απλώς το 090…, ενώ εδώ είσαι μαζί με άλλους 90…
Μεταξύ μας… Σε τέτοιες καταστάσεις δεν χρειάζεται εισιτήριο! Ποιος μαλάκας ελεγκτής θα ‘θελε να μπει σ’ αυτό το κινητό μπουρδέλο; Και να ανέβει, τέτοια παρτούζα® που γίνεται εκεί πάνω δεν θα του δώσουν το εισιτήριο, αλλά τον εισιτήριο! Και μάλλον αυτό που θα σκίζονταν σ’ αυτόν τον έλεγχο δεν θα ήταν τελικά κάποιο απ’ αυτά τα μικρά χαρτάκια…
