Ένα ντοκιμαντέρ-σοκ του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα: Επιβιώνοντας στην Ελλάδα με 700 Ευρώ
Προβολή στο πλαίσιο της Θεματικής Βραδιάς, την Πέμπτη 22 Μαΐου 2008, στις 22:00.
Ελλάδα. Η χώρα του ήλιου, της θάλασσας, του κρασιού και της καλής παρέας. Η χώρα που καλεί τους νέους από όλο τον κόσμο να ζήσουν το μύθο τους σε αυτήν. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα για τους κατοίκους μιας χώρας όπου ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων, ιδίως νέων, αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ το μήνα, την ίδια στιγμή που οι τιμές βασικών αγαθών είναι από τις ακριβότερες στην Ευρώπη; Πόσο οι Έλληνες απολαμβάνουν τη ζωή και τα αγαθά της πατρίδας τους, όταν εργάζονται περισσότερο από κάθε άλλο ευρωπαϊκό λαό;
Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα κατέγραψε για ένα μήνα τη ζωή πέντε ανθρώπων που προσπαθούν να επιβιώσουν ενάντια στην ακρίβεια και τους χαμηλότατους κατώτατους μισθούς.
Ο Κώστας είναι 29 ετών, απόφοιτος του Πολυτεχνείου, με μεταπτυχιακό δίπλωμα. Προσπάθησε να βρει δουλειά, όμως οι μισθοί που του προτάθηκαν από τεχνικές εταιρείες δεν ξεπερνούσαν τα 700 ευρώ το μήνα, τη στιγμή που τα τρέχοντα έξοδά του είναι σχεδόν διπλάσια. Έτσι αναγκάζεται να κάνει τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Η καθημερινή ζωή του Οδύσσεια ξεκινάει το πρωί από το σπίτι του στην Λούτσα. Αφού διασχίσει όλη την Αττική καταλήγει το απόγευμα στο Φάληρο, όπου εργάζεται σαν σερβιτόρος.
Ο Μανώλης είναι καθηγητής, 43 ετών. Ζει στα Χανιά με τη γυναίκα και τα 2 μικρά παιδιά του, 6 και 3 ετών. Παρότι έχει πετύχει τρεις φορές στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ ακόμη δεν έχει διοριστεί και αναγκάζεται να εργάζεται ως ωρομίσθιος καθηγητής, με 340 ευρώ το μήνα, τα οποία και πληρώνεται με καθυστέρηση πολλών μηνών. Τα οικονομικά της οικογένειας βασίζονται στο μισθό της γυναίκας του, στον υπερδανεισμό, τις πιστωτικές κάρτες και ένα αυστηρότατο προϋπολογισμό. Ένα έκτακτο έξοδο -οι οδοντιατρικές δαπάνες της συζύγου του- ανατινάζουν τον προϋπολογισμό στον αέρα.
Η Τζίνα είναι 32 ετών, πτυχιούχος ιταλικής γλωσσολογίας και μιλά 4 ξένες γλώσσες. Αν και είχε μια καλή δουλειά στην Ιταλία, αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα το 2004, μέσα στην ευφορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα τελευταία 2 χρόνια εργάζεται ως γραμματέας με μισθό 770 ευρώ, με τα οποία πρέπει να ζήσει η ίδια και η 5χρονη κόρη της.
Η Αφροδίτη είναι 27 ετών, απόφοιτος του τμήματος δημοσιογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο. Ζει μόνη της στην Αθήνα προσπαθώντας να τελειώσει το διδακτορικό που ξεκίνησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα με τις σπουδές της, εργάζεται με καθεστώς μερικής απασχόλησης, για να τα βγάλει πέρα στην ακριβή Αθήνα. Όμως τα χρήματά της συχνά τελειώνουν πριν τα μέσα του μήνα…
Ο Ιορδάνης, είναι 31 ετών, με σπουδές στο μάρκετινγκ. Έκανε εφτά μήνες να βρει δουλειά και τελικά προσελήφθη ως πωλητής σε εταιρία πληροφορικής, με μισθό… 680 ευρώ. Δεν άντεξε να μένει με τους γονείς του και να συντηρείται από αυτούς και αποφάσισε να μεταναστεύσει. Ο πρώτος του μισθός στην Ολλανδία ήταν 1700 ευρώ. Ο φακός της εκπομπής τον παρακολουθεί να πληρώνει 1,5 ευρώ για τον καφέ του, στην κεντρική πλατεία του Άμστερνταμ.
Το ντοκιμαντέρ «Επιβιώνοντας στην Ελλάδα με 700 Ευρώ» θα προβληθεί την Πέμπτη 22 Μαΐου, στις 22:00, στο πλαίσιο μιας Θεματικής Βραδιάς, για την ακρίβεια και για τη γενιά των 700.
Στο πλαίσιο της εκπομπής θα προβληθεί βίντεο με έναν ακόμη νέο που παρακολούθησε η ομάδα του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα: Ο Δημήτρης, 28 ετών, στράφηκε στην ομάδα του γνωστού, πλέον, blog g700.blogspot.com για να ενημερωθεί για τα δικαιώματά του και τις κινήσεις που θα έπρεπε να ακολουθήσει για να διεκδικήσει τα δεδουλευμένα του από την εταιρεία στην οποία εργαζόταν. Με τη συμβολή των μελών του G700 – με τους οποίους ο Δημήτρης συζητά για τα προβλήματα της «γενιάς των 700» – η υπόθεση μεταφέρθηκε τους τελευταίους μήνες στις αίθουσες των δικαστηρίων…
Η γνώμη σου με βρίσκει σύμφωνο!
Είναι πολύς κόσμος που έχει δει αυτό το ντοκυμανταίρ-ορόσημο και είναι σαν να βλέπει τη δική του ζωή.
Για παράδειγμα, ο Γεράσιμος http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2008/05/blog-post_22.html.
Τα σχόλια στην ανάρτησή του έχουν ενδιαφέρον!
Πολύ σημαντικό το συγκεκριμένο οδοιπορικό. Για να βλέπουμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα, ότι είναι άνθρωποι πραγματικά της διπλανής πόρτας και όχι παιχνίδι κάποιου κόμματος…