Εκλογές σήμερα.
Ανεξάρτητα απ’ ότι θα ψηφίσουν, εύχομαι σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα να έχουν πρώτα απ’ όλα την υγεία τους και όσοι δεν την έχουν να αναρρώσουν με το καλό. Και οι πυρκαγιές που καίνε τώρα να σβηστούν και κανείς άλλος να μην τραυματιστεί.
Εύχομαι, επίσης, να αρχίσουμε όλοι μας σιγά-σιγά να είμαστε περισσότερο ενωμένοι και αγαπημένοι ως λαός και πολίτες μεταξύ μας. Όποιος και να βγει σήμερα πρωθυπουργός είναι σίγουρο ότι τουλάχιστον για τον επόμενο χρόνο θα περάσουμε πολύ δύσκολα και φτωχικά. Είναι ανάγκη να θυμηθούμε την αλληλεγγύη που έδειχναν οι παλαιότερες γενιές μεταξύ τους και να ξεχάσουμε την πλασματική ευμάρεια και τα διακοποδάνεια των περασμένων ετών.
Οι πραγματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου ήταν πάντα ταπεινοί, προσφιλείς και οι πόρτες των σπιτιών τους δεν ήταν κλειδωμένες. Έκαναν καλή οικονομία, νοιάζονταν για την οικογένεια και τους συγγενείς τους και όποια και να ήταν η οικονομική τους κατάσταση είχαν πάντα ένα πιάτο φαγητό να μοιραστούν με τον γείτονά τους ή κάποιον άνθρωπο που είχε ανάγκη. Είχαν καρδιά, ψυχή, ανθρωπιά και αγαπούσαν τον συνάνθρωπό τους. Μόνο τα κομματικά μπορούσαν να χωρίσουν κάποιους από αυτούς. Άλλωστε, αυτή ήταν και θα είναι πάντα η δουλειά των περισσότερων πολιτικών, να χωρίζουν τους ανθρώπους για να μπορούν να τους ελέγχουν καλύτερα. Μα και πάλι, οι πόρτες των σπιτιών ήταν ανοικτές, ένα πιάτο φαγητό υπήρχε στο φτωχικό τραπέζι.
Άκουσα πριν λίγο τον πρωθυπουργό κύριο Πικραμένο. Ακόμα και για έναν μήνα που κυβέρνησε ο άνθρωπος αυτός έκανε το καθήκον του. Ένας δικαστικός στη θέση μιας άλλης εξουσίας, της κυβερνητικής, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, την ώρα που η χώρα περνάει δύσκολες στιγμές.
Άκουσα και έναν απλό συμπολίτη μας να λέει με αναστεναγμό:
“Κάτι να γίνει ρε παιδί μου, να ξημερώσουμε και να έχουμε λίγη ελπίδα, λίγη χαρά στα πρόσωπά μας..”
Ο τίτλος είναι κάτι που όλοι ευχόμαστε. Εδώ, στην Ελλάδα, μυρίζει κάτι σαν… μπαρούτι. Οι γεροντότεροι κάνουν παραλληλισμούς με την δεκαετία του 1940 και…..μαζεύουν τρόφιμα. Είναι κι αυτό μια χαρακτηριστική έκφραση του πανικού.
Εσείς, εκεί έξω, έχετε μια πιο καθαρή άποψη. Εμείς είμαστε στο μάτι του κυκλώνα και βουλιάζουμε αργά και σταθερά.
Είμαι η μητέρα του Άγγελου και από χθες "ταξιδεύω" στην ιστοσελίδα σου με απερίγραπτη συγκίνηση.Από αρκετό καιρό ήθελα να σ΄ ευχαριστήσω για το αφιέρωμα που του έκανες, αλλά οι γνώσεις μου στον χειρισμό Η/Υ δεν το επέτρεπαν,παρ΄όλο που κατάφερα κάποια στιγμή ν΄αρχίσω να μπαίνω στα σχόλια της σελίδας. Σήμερα έκανα άλλο ένα βήμα. Ο Άγγελος, που ήταν και ο καθοδηγητής μου στη χρήση Η/Υ, θα είναι περήφανος για μένα.
Διαθέτεις, Σωκράτη, μια απίστευτη ευχέρεια στην επικοινωνία που συνάδει με διανοητική οξύτητα, υψηλό πολιτισμικό επίπεδο και ευθύτητα.Είναι παρηγοριά για μένα που ο γιος μου είχε τέτοιους φίλους.