Εκλογές σήμερα.
Ανεξάρτητα απ’ ότι θα ψηφίσουν, εύχομαι σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα να έχουν πρώτα απ’ όλα την υγεία τους και όσοι δεν την έχουν να αναρρώσουν με το καλό. Και οι πυρκαγιές που καίνε τώρα να σβηστούν και κανείς άλλος να μην τραυματιστεί.
Εύχομαι, επίσης, να αρχίσουμε όλοι μας σιγά-σιγά να είμαστε περισσότερο ενωμένοι και αγαπημένοι ως λαός και πολίτες μεταξύ μας. Όποιος και να βγει σήμερα πρωθυπουργός είναι σίγουρο ότι τουλάχιστον για τον επόμενο χρόνο θα περάσουμε πολύ δύσκολα και φτωχικά. Είναι ανάγκη να θυμηθούμε την αλληλεγγύη που έδειχναν οι παλαιότερες γενιές μεταξύ τους και να ξεχάσουμε την πλασματική ευμάρεια και τα διακοποδάνεια των περασμένων ετών.

Οι πραγματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου ήταν πάντα ταπεινοί, προσφιλείς και οι πόρτες των σπιτιών τους δεν ήταν κλειδωμένες. Έκαναν καλή οικονομία, νοιάζονταν για την οικογένεια και τους συγγενείς τους και όποια και να ήταν η οικονομική τους κατάσταση είχαν πάντα ένα πιάτο φαγητό να μοιραστούν με τον γείτονά τους ή κάποιον άνθρωπο που είχε ανάγκη. Είχαν καρδιά, ψυχή, ανθρωπιά και αγαπούσαν τον συνάνθρωπό τους. Μόνο τα κομματικά μπορούσαν να χωρίσουν κάποιους από αυτούς. Άλλωστε, αυτή ήταν και θα είναι πάντα η δουλειά των περισσότερων πολιτικών, να χωρίζουν τους ανθρώπους για να μπορούν να τους ελέγχουν καλύτερα. Μα και πάλι, οι πόρτες των σπιτιών ήταν ανοικτές, ένα πιάτο φαγητό υπήρχε στο φτωχικό τραπέζι.

Άκουσα πριν λίγο τον πρωθυπουργό κύριο Πικραμένο. Ακόμα και για έναν μήνα που κυβέρνησε ο άνθρωπος αυτός έκανε το καθήκον του. Ένας δικαστικός στη θέση μιας άλλης εξουσίας, της κυβερνητικής, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, την ώρα που η χώρα περνάει δύσκολες στιγμές.

Άκουσα και έναν απλό συμπολίτη μας να λέει με αναστεναγμό:
“Κάτι να γίνει ρε παιδί μου, να ξημερώσουμε και να έχουμε λίγη ελπίδα, λίγη χαρά στα πρόσωπά μας..”