Μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση η εμπάθεια, η ειρωνεία, η χυδαιότητα και η υπέρμετρη πόλωση που υπάρχει αυτές τις μέρες στα σχόλια των αναγνωστών για άλλους αναγνώστες ή για τον αρθρογράφο σε πάρα πολλά blog και ιστοσελίδες που διαβάζω.
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι κάποιοι συμπολίτες μας δεν προβάλλουν αντεπιχειρήματα, αλλά απλώς βρίζουν και ειρωνεύονται προσβλητικά κάποιον άλλο σχολιαστή με διαφορετική άποψη, πολλές φορές και σε προσωπικό επίπεδο. Είναι άλλο πράγμα να προσπαθήσεις να πείσεις τον “συνομιλητή” σου με συγκεκριμένα επιχειρήματα και με αναφορά πηγών και γεγονότων που να τεκμηριώνουν την άποψή σου και άλλο πράγμα να πετάς μια ατάκα, έναν απαξιωτικό χαρακτηρισμό ή μια ειρωνική πρόταση.
Δεν με έχουν προσβάλει προσωπικά ως τώρα, αλλά θέλω όταν κάποιος θέλει να μου ανταπαντήσει σε κάτι που έχω πει ή γράψει να το κάνει αυτό με επιχειρήματα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε και οι δύο να δούμε σε ποια σημεία έχουμε εσφαλμένη άποψη και που συμφωνούμε. Αν έχω κάνει κάπου λάθος στο σχόλιό μου, με το να με ειρωνευτεί κάποιος δεν θα με βοηθήσει να αντιληφθώ που είναι αυτό και να το σκεφτώ πιο προσεχτικά.

Για όποιον φίλο βρέθηκε στη δύσκολη θέση να ανταπαντά σε κάποιον που δεν έχει επιχειρήματα, του προτείνω να διαβάσει το παρακάτω χιουμοριστικό άρθρο που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο και που παραθέτω παρακάτω, διότι η αρχική ιστοσελίδα του δεν υπάρχει πλέον:

Μην ταΐζεις το αδηφάγο κήτος!

Σταμάτα. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Κάνε πίσω.

Πιθανότατα έχεις φτάσει σε αυτήν τη σελίδα γιατί θεάθηκες να απαντάς σε έναν παράφρονα σε κάποιο δημόσιο χώρο συζήτησης, όπως μία λίστα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή ένα φόρουμ. Με πολιτισμένο και υψηλής πνευματικότητας ύφος, έδινες μια δίκαιη ευκαιρία ακρόασης στις παλαβές ασυναρτησίες του ανισόρροπου μουρλού, με την ελπίδα να εκλογικεύσεις το βλαμμένο σε μια πολιτισμένη συζήτηση.

Αυτό είναι αξιέπαινο και τιμητικό για σένα, αλλά το σχέδιο θα λασπώσει και θα σου γυρίσει πίσω σαν μπούμερανγκ. Απαντώντας σε αυτά τα άτομα, το μόνο που πετυχαίνεις είναι να τα ενθαρρύνεις. Κάθε ήρεμη, λογική, και προσεκτικά διατυπωμένη απάντηση που γράφεις, απλά γεννά ακόμη ένα ασυνάρτητο κατεβατό από το μανιακό παράφρονα. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να σταματήσεις να απαντάς αυτήν τη στιγμή.
Η μόνη διέξοδος είναι να διακόψεις τον κύκλο.

Θα μπεις στον πειρασμό να δοκιμάσεις μια στρατηγική αντιπαράθεσης, απαντώντας σε κάθε κείμενο του θεοπάλαβου με μια παθιασμένη καταδίκη αυτών που έγραψε. Αυτό θα σε ικανοποιήσει για λίγο, αλλά σταδιακά θα συνειδητοποιήσεις ότι κάνεις μια τρύπα στο νερό. Ο παπαρδέλας θα απαντά με κάτι εντελώς άσχετο, και θα αναρωτιέσαι γιατί μπήκες καν στον κόπο να ασχοληθείς με το φρενοκομείο. Εν τω μεταξύ, κάποιοι άλλοι στη λίστα θα δουν τη “συζήτηση” και πιθανόν να ακολουθήσουν με δικά τους flames, τα οποία δε θα ωφελήσουν σε τίποτα.

Οτιδήποτε θυμίζει αμυδρά μια υποψία αληθινής συζήτησης με ένα τέτοιο λυσσασμένο άτομο, απαιτεί αρκετά προχωρημένα πτυχία και χρόνια επαγγελματικής εξάσκησης, και είναι αρκετά απίθανο οποιοσδήποτε στη λίστα συζήτησης σας να έχει αυτά τα προσόντα.

Η μόνη λύση είναι να σταματήσεις το πρόβλημα στη ρίζα του: την προσοχή σου. Αυτές οι αποβλακωμένες περιπτώσεις τρέφονται από την προσοχή των άλλων και των απαντήσεων τους. Δεν ενδιαφέρονται για το ποια είναι η απάντηση, αρκεί να λάβουν κάποια απάντηση. Δε διαβάζουν το περιεχόμενο αυτών που γράφεις, το μόνο που βλέπουν είναι το γεγονός ότι έγραψες κάτι. Συνεπώς, η καλύτερη λύση είναι να τους αγνοείς. Μην τους μιλάς. Μην ανταλλάζεις μηνύματα. Μην αναγνωρίζεις την ύπαρξη τους.

Αν πρέπει να απαντήσεις οπωσδήποτε, τότε γράψε ένα μήνυμα μιας γραμμής με ένα σύνδεσμο σε αυτήν τη σελίδα, ούτως ώστε οι υπόλοιποι στη λίστα να καταλάβουν τι σκέφτεσαι.

Έτσι, όλοι κερδίζουμε.