Το Ludwigsburg βρίσκεται 10 χιλιόμετρα βόρεια της Στουτγκάρδης.


View Larger Map

Τα κτίρια του κεντρικού σταθμού τραίνων και λεωφορείων.



Όλο το κέντρο έχει πολύ όμορφα κτίρια, βαμμένα σε διάφορα χρώματα.



Η κεντρική εκκλησία στο κέντρο της πόλης.


Κι άλλα υπέροχα κτίρια.




Κάποιοι από τους πολλούς παιδότοπους στο κέντρο της πόλης.




Παντού, σε κάθε δρόμο υπάρχει και ποδηλατόδρομος!


Το όριο ταχύτητας είναι 30 χιλιόμετρα την ώρα και όλοι οι οδηγοί το τηρούν. Όταν κάποιος επιχειρήσει να διαβεί μια διάβαση ζέβρα (ή και έτσι απλά τον δρόμο) τα αυτοκίνητα σταματούν. Όμως, δεν είναι μόνο οι οδηγοί, αλλά είναι και οι πεζοί που έχουν κυκλοφοριακή παιδεία. Δείχνουν από πολύ πριν την πρόθεσή τους και τηρούν πλήρως τον Κ.Ο.Κ. που για την Γερμανία είναι πολύ αυστηρός. Δεν είναι περίεργο που ακόμα και ο πιο ποζεράς ξένος οδηγός στη Γερμανία γίνεται αρνάκι του Θεού (αλλά μόνο εκεί).





Πρόσεξα και μια αμερικανιά. Υπάρχει ένα χαμπουργκεράδικο όπου παίρνεις την παραγγελία σου με το αυτοκίνητο. Στην ουσία κάνεις έναν κύκλο. Στην αρχή του κάνεις την παραγγελία φωνητικά και στο τέλος του παραλαμβάνεις το φάστ φούντ(άρισμα).




Ας έρθουμε και στα παράξενα για εμάς τους Έλληνες… Η Γερμανία είναι μια ασφαλής χώρα με μικρή σχετικά εγκληματικότητα. Επίσης, οι πολίτες της μαθαίνουν από μικρά παιδιά να υπακούν τους νόμους και να είναι συνεπείς και οργανωμένοι. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που τα σχολεία τους δεν έχουν ούτε ένα κάγκελο, παρά μερικές πινακίδες που ανακοινώνουν ότι παρακάτω είναι χώρος σχολείου και δεν πρέπει να εισέρχονται πολίτες χωρίς συγκεκριμένο λόγο ή σκοπό. Δείτε για παράδειγμα ένα σχολικό συγκρότημα ακριβώς στο κέντρο της πόλης.





















Τέλος, μου άρεσε ένα μεγάλο εργοτάξιο στο κέντρο της πόλης. Απ’ ότι κατάλαβα χτίζεται το κεντρικό γήπεδο μπάσκετ και άλλες συνοδευτικές εγκαταστάσεις μαζί.





Αυτή είναι η είσοδος στο εργοτάξιο για τους εργαζόμενους, όπου υπάρχει θυρωρός.






Όλοι οι εργαζόμενοι φοράνε κράνος και λαμβάνουν όλα τα προστατευτικά μέτρα που απαιτούνται για την προστασία τους. Και κάτι, επίσης, διαφορετικό από την Ελλάδα: Περιμετρικά του εργοταξίου δεν μπαίνουν φράκτες που να εμποδίζουν τους πολίτες να βλέπουν τι συμβαίνει μέσα στο εργοτάξιο. Υπάρχει απλός συρμάτινος φράκτης και τίποτε άλλο. Ο κάθε πολίτης μπορεί να δει τι συμβαίνει μέσα στο εργοτάξιο, όπως και κάθε εργαζόμενος σε αυτό μπορεί να δει έξω και να μην νοιώθει σαν να είναι σε φυλακή.