Posts

Μην ακολουθείς το πάθος σου… Δεν ακούγεται αυτό κάπως αντιδιαμετρικό σε σχέση με όλες τις συμβουλές που ακούμε ή διαβάζουμε στη σύγχρονή μας ζωή; Και όμως, σε αυτήν τη μικρή παρουσίαση ο Mike Rowe, γνωστός τηλεοπτικός παρουσιαστής στις ΗΠΑ, αφηγητής, ηθοποιός και πρώην τραγουδιστής στην όπερα, επιχειρεί να μας εμφυσήσει μια διαφορετική αντίληψη ως προς την αναζήτηση καριέρας και στόχων στη ζωή μας.

Σύμφωνα με τον Mike, είναι απαραίτητο από πολύ νωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι “το πάθος και η αγάπη μας για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι έχουμε ταλέντο σε αυτό”, όπως και το ότι η συμβουλή “αν έχεις πάθος για κάτι και εργαστείς σκληρά για αυτό, τότε κάποια στιγμή θα το καταφέρεις” είναι τις περισσότερες φορές εκτός πραγματικότητας. Τις περισσότερες φορές, οι τομείς στους οποίους έχουμε ταλέντο και όλα εκείνα τα πράγματα που μας παθιάζουν δυστυχώς δεν ταυτίζονται μεταξύ τους. Έτσι, είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε που πραγματικά έχουμε ταλέντο και σιγά-σιγά να κατευθυνθούμε προς τα εκεί. Και κάποια στιγμή, βλέποντας ότι τα καταφέρνουμε και τα πάμε καλά, θα αποκτήσουμε και όρεξη, ικανοποίηση, αυτοεκτίμηση και φυσικά και πάθος σε εκείνο το αντικείμενο, όσο άχρωμο και ανούσιο κι ας μας φαινόταν αυτό αρχικά. Η βασική συμβουλή του Mike είναι “μην ακολουθείς το πάθος σου, αλλά έχε το πάντα μαζί σου”.

 Το βίντεο είναι στα αγγλικά. Το αντίστοιχο υπάρχει και με ελληνικούς υπότιτλους σε αυτήν τη σελίδα: Η σκληρή αλήθεια

Όσες φίλες και φίλοι θέλουν να γνωρίσουν καλύτερα τον Mike, υπάρχει στο TED μια πολύ παλαιότερη παρουσίαση του αναφορικά με την εκπομπή “Dirty Jobs” που παρουσίαζε τότε στο Discovery Channel. Ονομάζεται “Learning from Dirty Jobs” και οι υπότιτλοι είναι και στα ελληνικά.

Σε αυτήν την παρουσίαση ο Mike μας αφηγείται μερικές συναρπαστικές, όσο και τρομακτικές, εμπειρίες που βίωσε πάνω στις πραγματικές συνθήκες εργασίας των λεγόμενων “δύσκολων επαγγελμάτων”. Δεν θα πιστέψετε με ποιόν τρόπο γίνεται η στείρωση των προβάτων, κι όμως…

Όλα τα παραπάνω, βέβαια, αποτελούν προσωπικές απόψεις του Mike, βγαλμένες από την πείρα του και τις εμπειρίες του μέσα από τη σειρά. Αξίζει, όμως, να τα εξετάσουμε και ίσως και να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να συλλογιστούμε εάν ο δρόμος τον οποίο βαδίζουμε ανταποκρίνεται στα πραγματικά μας ταλέντα.

Σύνδεσμοι – Πηγές

• Mike Rowe – Wikipedia, the free encyclopedia
• Η σκληρή αλήθεια – Ιστοσελίδα www.videoman.gr
• Don’t Follow Your Passion – Ιστοσελίδα youtube
• Mike Rowe – Wikipedia, the free encyclopedia
• “Dirty Jobs Down Under With Mike Rowe”. Discovery Communications. Discovery Channel. Retrieved August 23, 2012.
• Mike Rowe: Learning from dirty jobs – TED  EG 2008 · Filmed December 2008
   

Πρόσφατα διάβασα τρία συγκινητικά άρθρα για την προσωπική εμπειρία να συμβιώνει κάποιος με σκύλο, όπως και για την επόμενη μέρα που αυτός αποχωρεί για το “λούνα παρκ των σκύλων”. Πιστεύω, θα αγγίξουν την ψυχή ακόμα και αυτών που δεν είχαν ποτέ τους σκυλάκο στο σπίτι τους.

Ακόμα κι αν φύγεις…
του Θανάση Κρεκούκια (20 Σεπτεμβρίου 2016)
Τεσσεράμισι χρόνια μετά τον θάνατο του Φιντέλ, ο Θανάσης βρήκε επιτέλους το κουράγιο να γράψει για τον αγαπημένο του φίλο.

Η Σαρδέλα και τα γεράματα
του Στάθη Παναγιωτόπουλου (10 Φεβρουαρίου 2015)
Ο Στάθης Παναγιωτόπουλος ένας εκ των παρουσιαστών της εκπομπής Ράδιο Αρβύλα που προβάλλεται στον ΑΝΤ1 με ένα κείμενο του, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα www.iporta.gr εξηγεί τις υποχρεώσεις τις οποίες συνεπάγεται η φροντίδα ενός ζώου και πως ο κηδεμόνας ενός κατοικίδιου οφείλει να στέκεται στο πλάι του συντρόφου του μέχρι το τέλος όσο επώδυνο αυτό και αν είναι.

«Επιστροφή στη θάλασσα» 
του Στάθη Παναγιωτόπουλου (21 Αυγούστου 2015)
Μέσω της ιστοσελίδας www.iporta.gr o Στάθης Παναγιωτόπουλος αποχαιρετά την Σαρδέλα του και μας γνωστοποιεί ότι αναγκάστηκε να της κάνει ευθανασία στις 5 Ιουνίου καθώς η κατάσταση της υγείας της ήταν πια μη αναστρέψιμη.

Η σαρδέλα αραχτή (φώτο: Στάθης Παναγιωτόπουλος)

Το Kung Fury είναι μια μικρού μήκους action comedy σουηδική ταινία στην αμερικάνικη γλώσσα και στο στυλ των ταινιών της δεκαετίας του ’80. Ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Kung fury, ένας αστυνομικός του Μαϊάμι, ο οποίος σε μια αποστολή του αποκτά τυχαία ικανότητες Κουνγκ Φου και ταξιδεύει πίσω στον χρόνο για να σταματήσει έναν τρελό από το να καταστρέψει τον κόσμο. Η ταινία έχει σχεδόν όλα τα ρετρό στοιχεία του ’80. Παρανοϊκή, με συνεχής περιπέτεια χωρίς να κάνει κοιλιά, μπάτσους που σε πυροβολούν εξ επαφής πεντακόσιες φορές και δεν σε πετυχαίνουν, μυστηριώδεις δυνάμεις σαολίν, πολύ ξύλο και καράτε σε βαθμό υπερβολής, μουσική της δεκαετίας, ανατροπές και φυσικά πολύ γέλιο. Εμπεριέχει, επίσης, εφέ σαν να παίζεται από βιντεοκασέτα και η διάρκειά της είναι 31 λεπτά. Όσοι δεν την έχετε δει, θα νομίσετε στην αρχή ότι κάποιος σας κάνει πλάκα, αλλά όχι, αυτό που θα δείτε είναι πραγματικά μια ταινία! Αν είστε λάτρεις της εποχής του ’80, είναι πολύ πιθανόν να εθιστείτε και να θέλετε κι άλλο.

Η προβολής της ιδέας της ταινίας ξεκίνησε τον Δεκέμβρη 2013 μέσα από την πλατφόρμα χρηματοδότησης kickstarter. Περίπου 17000 άτομα συνέβαλαν όλοι μαζί στο ποσό των 630 χιλιάδων δολαρίων. Με αυτό το ποσό ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της ταινίας David Sandberg γύρισε στο στούντιο του στη Σουηδία την ταινία εξ ολοκλήρου με τη βοήθεια υπολογιστών.

Η ταινία βρίσκεται επισήμως δωρεάν στο youtube και έχει και ελληνικούς υπότιτλους. Για να τους ενεργοποιήσετε θα πρέπει να πάτε στις ρυθμίσεις (εικονίδιο γραναζιού) και να τους επιλέξετε.

Εδώ θέλω να πω μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μου τον Θανάση, ο οποίος πέρυσι το καλοκαίρι με πληροφόρησε για την ταινία! Την είδα πριν έναν χρόνο με φίλους και γελάσαμε με την ψυχή μας!

Written & Directed by David Sandberg.
A Laser Unicorns Production
In Association with Lampray – http://www.lampray.se
Full credit list will be available on – http://www.kungfury.com

Εξωτερικοί σύνδεσμοι – Πηγές

1. KUNG FURY Official Movie [HD] – Η ταινία στο youtube.
2. www.kungfury.com – Η επίσημη ιστοσελίδα της ταινίας.
3. www.kickstarter.com/projects/kungfury/kung-fury – Το πρότζεκτ της ταινίας στο Kickstarter.
4. http://www.imdb.com/title/tt3472226 – Η ταινία στο IMDB.
5. https://en.wikipedia.org/wiki/Kung_Fury – Wikipedia
6. www.instagram.com/laserunicorns – Η εταιρία παραγωγής στο ίνσταγκραμ.
7. www.facebook.com/laserunicorns – Η σελίδα της εταιρίας στο facebook.
8. http://smarturl.it/KungFury?IQid=YT.KF – Το “Kung Fury” soundtrack.

Αν δεν μπορείτε να δείτε κάποιο βίντεο ΥouTube στο εξωτερικό (π.χ. στη Γερμανία εξαιτίας της GEMA), τότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον Opera Browser με την ενσωματωμένη επιλογή VPN. Πολύ σημαντικό: Η υπηρεσία αυτή είναι δωρεάν.

1. Κατεβάστε τον Opera Browser (http://www.opera.com/el/download) 
2. Μετά την εγκατάστασή του, πηγαίνετε στις ρυθμίσεις και ενεργοποιήστε την επιλογή VPN τσεκάροντας την: Menu > Settings > “Privacy & Security” > Enable VPN

Μετά την ενεργοποίηση θα δείτε την ένδειξη VPN αριστερά της γραμμής διευθύνσεων. Κάνοντας κλικ εκεί, μπορείτε να επιλέξετε ακόμα και τη χώρα για το VPN.

Δοκιμάστε το και σχολιάστε μου αν δουλεύει. Μέχρι στιγμής τα δικά μου τεστ είναι επιτυχημένα!

 

Ένα από τα πιο ωραία ερωτικά ποιήματα που έχω διαβάσει είναι το “ο ερωτευμένος” του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Το βρήκα πρόσφατα και στη γερμανική γλώσσα και με την ευκαιρία το αναρτώ εδώ σε τρεις γλώσσες: Ελληνικά, γερμανικά και ισπανικά.

Ο ερωτευμένος
Του Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Φεγγάρια, όργανα, σεντέφια, ρόδα, λάμπες
καθώς επίσης και του Ντύρερ οι γραμμές
οι εννιά αριθμοί, το μεταβλητό μηδέν,
όλα αυτά, πρέπει να προσποιηθώ ότι υπάρχουν.
Πρέπει να προσποιηθώ πως κάποτε υπήρξαν
η Ρώμη και η Περσέπολη κι ότι μια σκόνη
φτενή καταμέτρησε των επάλξεων τη μοίρα
που έσβησαν οι αδήριτοι αιώνες.
Πρέπει να επινοήσω την πυρά και τα όπλα
του έπους και τα απύθμενα πέλαγα
που ροκανίζουν τα θεμέλια της οικουμένης.
Πρέπει να υποκριθώ ότι υπάρχουν κι άλλοι. Ψέματα.
Μονάχα εσύ υπάρχεις. Η δυστυχία μου, εσύ
και η ευτυχία μου, απλή μαζί και ανεξάντλητη.

Der Verliebte

Monde, Elfenbein, Instrumente, Rosen,
Lampen und die Linie von Dürer, die
neun Ziffern und die wandelbare Null,
ich muß so tun, als gäb es diese Dinge.
Ich muß so tun, als hätte es gegeben
Persepolis und Rom, als hätte feiner
Sand das Geschick der Zinne abgemessen,
die ehern die Jahrhunderte zerrieben.
Ich muß die Waffen und den Scheiterhaufen
des Epos und die schweren Meere, die
der Erde Säulen benagen, erheucheln.
Ich muß so tun, als gäb es andere.
Lüge. Es gibt nur dich. Dich, mein Unheil
und mein Glück, unerschöpflich und lauter.

El enamorado

Lunas, marfiles, instrumentos, rosas,
Lámparas y la línea de Durero,
Las nueve cifras y el cambiante cero,
Debo fingir que existen esas cosas.
Debo fingir que en el pasado fueron
Persépolis y Roma y que una arena
Sutil midió la suerte de la almena
Que los siglos de hierro deshicieron.
Debo fingir las armas y la pira
De la epopeya y los pesados mares
Que roen de la tierra los pilares.
Debo fingir que hay otros. Es mentira.
Sólo tú eres. Tú, mi desventura
Y mi ventura, inagotable y pura.

Ένα ωραίο μικρό αφιέρωμα για τον μεγάλο αυτόν συγγραφέα υπάρχει στην ιστοσελίδα της Λουκίας Μητσάκου (www.loukini.gr) στον παρακάτω σύνδεσμο:
Ο Jorge Luis Borges για τη συγγραφή, τη ζωή, την πραγματικότητα και τη φιλία

Επίσης, υπάρχει στο vimeo μια ταινία μικρού μήκους προς τιμή του συγγραφέα.

Las Calles de Borges from Ian Ruschel on Vimeo.
https://vimeo.com/66439485 (With an alternative song composed by Ila Cantor)
“Poets, like the blind, can see in the dark.”
Jorge Luis Borges
This video was shot in the winter of 2010 in Buenos Aires and Capilla del Señor, Argentina.
Directed and shot by me with a Canon 5d. I edited and color graded it in Final Cut Pro using Twixtor, Knoll Light Factory and Magic Bullet.
Alcidez Zonco as Borges
Track: Gustavo Santaolalla – De Usuahia a la Quiaca – The Motorcycle Diaries Soundtrack

Πηγές – Αναφορές

• Ποιήματα, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Εισαγωγή, Ανθολόγηση, Μετάφραση, Σημειώσεις: Δημήτρης Καλοκύρης, εκδόσεις Πατάκη
• “Las Calles de Borges”, from Ian Ruschel – https://vimeo.com/28574193
•  Ο Jorge Luis Borges για τη συγγραφή, τη ζωή, την πραγματικότητα και τη φιλία, Λουκία Μητσάκου

Τη Ματίνα δεν έτυχε να τη γνωρίσω προσωπικά, ήταν η καλύτερη φίλη μιας καλής μου φίλης. Είχα ακούσει πάρα πολλά θετικά για αυτόν τον άνθρωπο και ήθελα κάποια στιγμή όταν θα ήμουν κάτω στην Αθήνα να μου δινόταν η ευκαιρία να τη συναντήσω. Δυστυχώς, πριν περίπου μια εβδομάδα την χτύπησε ένα αυτοκίνητο εν ώρα υπηρεσίας στην Αργυρούπολη. Δύο αυτοκίνητα έκαναν κόντρα μέρα μεσημέρι σε έναν πολυσύχναστο δρόμο μπροστά από σχολείο και κολυμβητήριο. Η Ματίνα εκείνη την ώρα στέκονταν στο πεζοδρόμιο της διασταύρωσης των οδών Κύπρου & Αναπαύσεως, προσπαθώντας να βοηθήσει παιδιά του καλοκαιρινού camp να διασχίσουν το δρόμο. Βλέποντας τα αυτοκίνητα να έρχονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα έβαλε το σώμα της μπροστά από τα παιδιά. Δυστυχώς, το ένα από τα δύο αυτοκίνητα καβάλησε το πεζοδρόμιο, πήρε σβάρνα όλα τα κολονάκια και μια πινακίδα κυκλοφορίας και χτύπησε σοβαρά τη Ματίνα. Πολύ βαριά τραυματισμένη νοσηλευόταν μέρες στην εντατική του Ευαγγελισμού. Είχε πολλαπλά κατάγματα στο σώμα και το κεφάλι της, σοβαρή εσωτερική αιμορραγία και ήταν σε κώμα. Τελικά χθες το μεσημέρι έχασε την άνιση μάχη και έφυγε για άλλους τόπους μακρινούς. Πήγε να συναντήσει τον άνδρα της τον Φώτη, ο οποίος έφυγε και αυτός από τη ζωή νωρίς. Οι φίλοι, οι συγγενείς, οι συνάδερφοι της έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια γι’ αυτήν. Όχι μόνο τώρα που έφυγε. Μιλούσαν πάντα για έναν άνθρωπο με ανθρωπιά, όμορφο, ζωντανό, με θετική ενέργεια και χαμόγελο στα χείλη. Μια πραγματική φίλη. Έναν από εκείνους τους ανθρώπους που τόση ανάγκη έχει η κοινωνία μας για να προοδεύσει. Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο νοσοκομείο, εκατοντάδες δικοί της άνθρωποι στάθηκαν στο πλευρό της. Είτε δίπλα της στο νοσοκομείο, όπως η άμοιρη η μάνα της, είτε αναγκαστικά από μακριά να σπάνε τα τηλέφωνο ρωτώντας πως πάει η Ματίνα. Ένα ευρύ δίκτυο ανθρώπων να συνομιλεί και να προσεύχεται καθημερινά για την κατάστασή της.

Στη σχολή σκύλων-οδηγών τυφλών “Λάρα”. Η Ματίνα (δεύτερη κοπέλα πάνω αριστερά) ήταν εθελόντρια και η εκφωνήτρια της σχολής στις εκδηλώσεις.

Σκέφτομαι πόσες Ματίνες υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο. Και πόσες φεύγουν από τη ζωή έτσι απρόβλεπτα κάθε μέρα. Λένε πως η ζωή είναι “άδικη”, αλλά ολοένα και περισσότερο συνειδητοποιώ ότι μάλλον δεν είναι έτσι. Η ζωή δεν είναι ούτε άδικη ούτε δίκαιη. Δεν λογαριάζει καλές ή κακές προσωπικότητες. Όπως και ο θάνατος. Αυτά είναι απλώς φυσικά, βιολογικά φαινόμενα. Εμείς οι άνθρωποι ως κοινωνίες είμαστε εκείνοι που ορίζουμε τι είναι δίκαιο και τι είναι άδικο. Και σε αυτήν την περίπτωση, φερθήκαμε άδικα στη Ματίνα. Στο σημείο εκείνο της διάβασης για το κολυμβητήριο θα έπρεπε τουλάχιστον να υπάρχουν σαμαράκια για να κόβουν την ταχύτητα των οδηγών. Όπως και μπροστά από κάθε σχολείο. Και η κοινωνία μας θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την οδική παραβατικότητα πιο σοβαρά. Δεν γίνεται δύο ψυχοπαθείς νεαροί να κάνουν κόντρες σε τέτοιον δρόμο, με τέτοιες ταχύτητες και μάλιστα μέρα μεσημέρι. Γιατί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, τι φταίει τελικά; Είναι, μήπως, η έλλειψη σωστής αγωγής και παιδείας, οι εξετάσεις για το δίπλωμα που ενδιαφέρονται περισσότερο αν μπορείς να παρκάρεις με τρεις κινήσεις από το αν είσαι ανάλγητος φονιάς μπροστά στο τιμόνι, οι νόμοι αυτού του κράτους που δεν εφαρμόζονται, οι χρονοβόρες διαδικασίες εκδίκασης των υποθέσεων, η αποθάρρυνση των πολιτών να αναλάβουν ομαδικές πρωτοβουλίες εξαιτίας της εντύπωσης ότι κράτος είτε αδιαφορεί είτε υπολειτουργεί; Ότι και να φταίει, η Ματίνα έφυγε. Εμείς, θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί ξανά; Σήμερα ήταν η Ματίνα, αύριο στη θέση της ένας άλλος φίλος, ένας άλλος συγγενής μας.

Εύχομαι στη Ματίνα καλό παράδεισο. Να συναντήσει τον Φώτη και να έχουν γαλήνη οι ψυχές τους εκεί ψηλά. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στους συγγενείς, τους φίλους, τους συναδέρφους και όλους αυτούς που την αγαπούσαν και θα την αγαπούν για πάντα. Κρίμα που έφυγε από κοντά μας ένας τέτοιος άνθρωπος.

Η κηδεία της θα τελεστεί αύριο Σάββατο, 30 Ιουλίου 2016, στις 11:30 πμ στην εκκλησια / κοιμητηρι του Ελληνικού.

Πηγές – Αναφορές

• Υπέκυψε στα τραύματα της η ηρωίδα δημοτική αστυνομικός, Ματίνα Νικολάου, που έσωσε με ασπίδα το σώμα της παιδιά από ΙΧ που έκαναν κόντρες σε πεζόδρομο – Ιστοσελίδα “Μηχανή του Χρόνου” – http://www.mixanitouxronou.gr/ipekipse-sta-travmata-tis-iroida-dimotiki-astinomikos-pou-esose-aspida-soma-tis-pedia-apo-ich-pou-ekanan-kontres
• Πέθανε η δημοτική αστυνομικός που έγινε «ασπίδα» για να σώσει παιδιά στην Αργυρούπολη – http://www.protothema.gr/greece/article/598797/pethane-i-dimotiki-astunomikos-pou-evale-brosta-to-soma-tis-na-sosei-paidia-stin-arguroupoli
• Σχολή σκύλων – οδηγών της “Λάρα” – Επίσημη σελίδα στο facebook – https://www.facebook.com/laraguidedogs

Ο μόνος λόγος που είμαστε ζωντανοί. Αυτό το μικρό animation αφορά όλους αυτούς που είτε είναι ήδη σε σχέση είτε ψάχνουν να βρουν σύντροφο. Κανένας μας δεν χρειάζεται να περιμένει ως τα 85 του για να νοιώσει την αγάπη.

This is for everyone in love and for everyone looking for love. None of us should have to wait until we’re 85.

Poem written and performed by: IN-Q
Produced by: Moving Art
Marketed and Distributed by: Shareability http://shareability.com
Animation Produced by: Acme Filmworks by Tara Beyhm and Ron Diamond
Animation Direction by: Sarah Van den Boom
Animation by: Sarah Van den Boom, Gitanjali Rao, Sangita Khatu
Music by: Murray Hidary
Music Edited by: Charlie Bond

Πηγές

• The Only Reason We’re Alive | Spoken Word Poet IN-Q – https://youtu.be/Ms7wQI_Q5iU

Ημέρα μνήμης σήμερα. Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα που έφυγε ο Άγγελος. Σαν ψέμα. Η ζωή είναι παράξενη, απρόβλεπτη. Όπως και η αποχώρηση από αυτήν. Μου λείπει ο Άγγελος, ο καλός μου φίλος, ο όμορφος και ευγενικός αυτός άνθρωπος με την αγνή ψυχή, τον παιδικό αυθορμητισμό, το οξύ πνεύμα, τη ζεστή παρέα…
Η ζωή μας άλλοτε μας χαρίζει αγγέλους, άλλοτε μας τους παίρνει από κοντά μας. Και όταν είναι δίπλα μας, τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουμε το πόσο σημαντικοί και σπουδαίοι είναι, παρά μόνο όταν τους χάνουμε. Πόσο κρίμα.

Κι όμως ο θάνατος είναι κάτι που γίνεται. πως πεθαίνει
ένας άντρας;
Κι όμως κερδίζει κανείς το θάνατό του, το δικό του θάνατο,
που δεν ανήκει σε κανέναν άλλον
και τούτο το παιχνίδι είναι η ζωή.

(Γιώργος Σεφέρης – από το ποίημα “Η Τελευταία Μέρα”)

Ημέρες δημοψηφίσματος Ιούλη 2015…
Εδώ είναι το νέο μνημόνιο:
http://www.ypes.gr/…/f0ff9297-f516-40ff-a…/oe092-22-4277.pdf
(Μελετήστε το υπεύθυνα!)
Που ψηφίζουμε; Εδώ είναι η επίσημη σελίδα του υπουργείου εσωτερικών:
http://www.ypes.gr/services/eea/eeagr/eea.htm
Άραγε, τι καλούμαστε να ψηφίσουμε αύριο; Και με ποιον στόχο; Ο καθένας μας έχει τη δικιά του ερμηνεία.

Μερικές αυθόρμητες παρατηρήσεις εκ μέρους μου πάνω στο κείμενο (πέρα από το ΝΑΙ ή το ΌΧΙ):

1. Εδώ και πέντε χρόνια σε κανένα μνημόνιο δεν αναφέρεται πώς ακριβώς θα ξεχρεώσουμε το δημόσιο χρέος μας. Μιλάμε για ένα χρέος πάνω από 300 δις ευρώ. Όλα τα μέτρα που πάρθηκαν έως σήμερα, αφορούν σε αποπληρωμή τόκων και μόνο τόκων. Με το χρέος να συνεχίζει να αυξάνεται ραγδαία… Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια ολοκληρωμένη πρόταση που να περιλαμβάνει και χρονοδιάγραμμα για το πότε το χρέος θα γίνει βιώσιμο; (Προσοχή: Βιώσιμο σημαίνει χρέος στο 110% του ΑΕΠ, δηλαδή και πάλι εξάρτηση από τις αγορές). Σύμφωνα με την επίσημη έκθεση του ΔΝΤ που βγήκε στη δημοσιότητα μόλις πριν δύο μέρες, ακόμα και με αυτά τα μέτρα το χρέος μας δεν θα είναι βιώσιμο ούτε σε είκοσι χρόνια και απαιτείται κούρεμα και νέα χρηματοδότηση (η επίσημη έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα βρίσκεται εδώ: http://www.imf.org/external/pubs/cat/longres.aspx?sk=43044.0). Μάλιστα στην επίσημη αυτή έκθεση αναφέρεται: «Ακόμη και με πρόσθετη χρηματοδότηση έως το 2018, το χρέος θα παραμείνει πολύ υψηλό για δεκαετίες και ιδιαίτερα ευάλωτοο σε σοκ», και προστίθεται: «Με δεδομένη την ευάλωτη δυναμική του χρέους, χρειάζονται περαιτέρω παραχωρήσεις για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του χρέους. Μια εκδοχή είναι η παράταση της περιόδου χάριτος στα 20 χρόνια και της περιόδου εξομάλυνσης στα 40 χρόνια σε ό,τι αφορά τα υφιστάμενα δάνεια της ΕΕ. Παράλληλα απαιτείται νέα δανειοδότηση από τον επίσημο τομέα, με αντίστοιχους όρους, προκειμένου να καλυφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες έως το 2018».

Αναρωτιέμαι: Κάποια στιγμή, δεν θα πρέπει να νοικοκυρευτούμε και να απαιτήσουμε δυναμικά να ξεχρεώσουμε το χρέος μας; Μια ζωή θα ζούμε με δανεικά άλλων; Γιατί εδώ και πέντε χρόνια μνημονιακής πολιτικής η τρόικα και οι θεσμοί, αλλά και οι κυβερνήσεις μας, δεν έχουν καταρτίσει μια σοβαρή πρόταση αποπληρωμής του χρέους μαζί με τα απαιτούμενα μέτρα και τις πολιτικές που πρέπει να ληφθούν από εμάς τους Έλληνες πολίτες και τις κυβερνήσεις μας, έτσι ώστε και το χρέος μας να αποπληρώνουμε και ανάπτυξη και δουλειές να ανοίξουν;

2. Σύμφωνα με το μνημόνιο, στη σελίδα 23 λέει: “Οι αρχές δεσμεύονται για την ιδιωτικοποίηση όλων των περιουσιακών στοιχείων που κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ (μέσα στο 2015)”. Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία μπορείτε να τα δείτε σε αυτό το λινκ: http://www.hradf.com/…/attach…/properties-transferred-el.pdf . Το μνημόνιο τα κοστολογεί σε 6,3 δις. Παραλίες, κτίρια και οικόπεδα φιλέτα. Χρήματα που δεν πάνε στην αποπληρωμή του χρέους, αλλά στην αποπληρωμή τόκων για το χρέος.

Αναρωτιέμαι: Δεν θα μπορούσαμε εμείς ως κράτος, ως Έλληνες, να τα αξιοποιήσουμε αυτά καλύτερα και να παραμείνουν ελληνικά; Δεν θα ήταν προτιμότερο το κράτος να νοικιάσει αυτήν την περιουσία, παρά να την πουλήσει; Και είναι δυνατόν το κόστος όλων αυτών να αποτιμάται σε μερικά δις ευρώ; Ελληνική γη; Και άντε και τα πουλήσαμε.. ποιος μας εγγυάται αύριο ότι δεν θα πρέπει να αναγκαστούμε να πουλήσουμε και άλλη γη;

3. Ως προς τον τουρισμό και τον φόρο 23% (σελίδα 6), αναρωτιέμαι αν αυτός ο φόρος θα βοηθήσει τον ελληνικό τουρισμό, όταν καμία άλλη ανταγωνίστρια χώρα δεν έχει τέτοιους φόρους. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτήν τη στιγμή η “βαριά βιομηχανία” μας είναι ο τουρισμός. Πώς θα προσεγγίσουμε ξένους τουρίστες; Δεν λέω, όταν κάποιοι επιχειρηματίες έχουν τιμές υπερβολικά ακριβές, αυτό είναι λάθος. Αλλά, αν πραγματικά θελήσουν όλοι οι επιχειρηματίες που ασχολούνται με τον τουρισμό να έχουν φθηνές, ανταγωνιστικές τιμές, πώς θα το πετύχουν αυτό, όταν ο φόρος είναι τόσο ψηλός; Η κοινή λογική λέει ότι για να έχεις ανταγωνιστικό τουρισμό θα πρέπει ο φόρος να είναι χαμηλός και να υπάρχει έλεγχος στη φοροδιαφυγή. Ποια λογική υπάρχει εδώ σε αυτόν τον φόρο;

4. Πολλές από τις προτάσεις που περιλαμβάνει το κείμενο είναι αυτονόητες και σωστές και θα έπρεπε οι κυβερνήσεις που έχουμε εδώ και 41 χρόνια να τις έχουν εφαρμόσει (π.χ. έλεγχοι στην αδήλωτη εργασία, καταπολέμηση της διαφθοράς,…).

Αναρωτιέμαι: Γιατί εδώ και 41 χρόνια δεν έχουν εφαρμοστεί αυτά; Πώς θα τα αντιμετωπίσουμε; Εδώ και πέντε χρόνια τα μνημόνια δεν το έχουν πετύχει αυτό… Τι πρέπει να γίνει για να το πετύχουμε εμείς οι ίδιοι ως Έλληνες, ως ελληνικός λαός, αφού στην ουσία αυτό είναι εγγενής παθογένεια, ουσιαστικά δικό μας πρόβλημα;

Αυτά. Δεν θέλω να σκεφτώ άλλα, με έχουν κουράσει πολύ τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Πιο πολύ απ’ όλα ο διχασμός και ο εμφύλιος του “ναι” και του “όχι”. Για τους φίλους που με ρωτούν τι θα ψήφιζα αν ήμουν στην Ελλάδα, πιστεύω ότι ταυτίζομαι πλήρως με αυτά που γράφει ο δημοσιογράφος Νίκος Παπαδογιάννης στο κείμενο του: http://www.gazzetta.gr/plus/article/767526/i-spasmeni-sfentona (Προσοχή: Υπάρχει ειρμός στο κείμενο, δεν μπορεί να διαβαστεί αποσπασματικά, απαιτείται πλήρης ανάγνωση για να βγάλει κάποιος συμπέρασμα!).

Υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι που έχω την τύχη να γνωρίζω και να είμαι φίλος τους που θα ψηφίσουν άλλοι το “ναι” και άλλοι το “όχι”. Ο καθένας μας είτε έχει τρομοκρατηθεί είτε έχει φτάσει σε μια κατάσταση που δεν έχει πια τίποτα να φοβηθεί. Για αυτούς και για όλους εμάς που δεν είμαστε πολιτικοί, μεγάλοι εργολάβοι, μεγαλοεπιχειρηματίες και πλούσιοι με καταθέσεις στο εξωτερικό, οτιδήποτε και να ψηφίσουμε είμαστε στην κατάσταση “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”. Με ένα τέτοιο χρέος είμαστε χρεοκοπημένοι εδώ και πολλά χρόνια με τα μνημόνια να φαντάζουν σαν συνταγογράφηση απλής ασπιρίνης σε θεραπευτική αγωγή ανίατης νόσου. Απλώς τώρα είναι η στιγμή που ξυπνάμε και αρχίζουμε να το συνειδητοποιούμε. Και το μεγαλύτερο όλων κακό είναι ότι μας έχουν βάλει να τσακωνόμαστε και να μαλώνουμε μεταξύ μας (διαίρει και βασίλευε), ενώ στην πραγματικότητα όλοι μας βγαίνουμε χαμένοι και δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε…

Ας δούμε όλοι μας μαζί από εδώ και πέρα ως ελληνικός λαός τι θα κάνουμε. Ίσως θα πρέπει από την Ύβρη να περάσουμε στη Νέμεση και κατόπιν στην Κάθαρση. Γιατί, αυτά που συμβαίνουν εδώ και τόσα χρόνια μου φέρνουν πάντα στο μυαλό αυτά το αγαπημένα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη:

Οι σύντροφοι στον Άδη
νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Αφού μας μέναν τα παξιμάδια
τι κακοκεφαλιά
να φάμε στην ακρογιαλιά
του Ήλιου τ’ αργά γελάδια

που το καθένα κι ένα κάστρο
για να το πολεμάς
σαράντα χρόνους και να πας
να γίνεις ήρωας και άστρο!

Πεινούσαμε στης γης την πλάτη,
σα φάγαμε καλά
πέσαμε εδώ στα χαμηλά
ανίδεοι και χορτάτοι.

(Γιώργος Σεφέρης, Στροφή, 1931)

Ἡ τελευταία μέρα

Ἦταν ἡ μέρα συννεφιασμένη. Κανεὶς δὲν ἀποφάσιζε
φυσοῦσε ἕνας ἀγέρας ἀλαφρύς: «Δὲν εἶναι γρέγος εἶναι
    σιρόκος» εἶπε κάποιος.
Κάτι λιγνὰ κυπαρίσσια καρφωμένα στὴν πλαγιὰ κι ἡ
   θάλασσα
γκρίζα με λίμνες φωτεινές, πιὸ πέρα.

Οἱ στρατιῶτες παρουσίαζαν ὅπλα σὰν ἄρχισε νὰ ψιχαλίζει.
«Δὲν εἶναι γρέγος εἶναι σιρόκος» ἡ μόνη ἀπόφαση ποὺ
   ἀκούστηκε.

Κι ὅμως τὸ ξέραμε πὼς τὴν ἄλλη αὐγὴ δὲ θὰ μᾶς ἔμενε
τίποτε πιά, μήτε ἡ γυναίκα πίνοντας πλάι μας τὸν ὕπνο
μήτε ἡ ἀνάμνηση πὼς ἤμασταν κάποτες ἄντρες,
τίποτε πιὰ τὴν ἄλλη αὐγή.

«Αὐτὸς ὁ ἀγέρας φέρνει στὸ νοῦ τὴν ἄνοιξη» ἔλεγε ἡ
   φίλη
περπατώντας στὸ πλευρό μου κοιτάζοντας μακριὰ «τὴν
   ἄνοιξη
ποὺ  ἔπεσε  ξαφνικὰ τὸ   χειμώνα  κοντὰ  στὴν   κλειστὴ
   θάλασσα.
Τόσο  ἀπροσδόκητα. Πέρασαν τόσα χρόνια. Πῶς θὰ
   πεθάνουμε;»

Ἕνα νεκρώσιμο ἐμβατήριο τριγύριζε μὲς στὴν ψιλὴ βροχή.
Πῶς πεθαίνει ἕνας ἄντρας; Παράξενο κανένας δὲν τὸ
   συλλογίστηκε.
Κι ὅσοι τὸ σκέφτηκαν ἦταν σὰν ἀνάμνηση ἀπὸ παλιὰ
   χρονικὰ
τῆς ἐποχῆς τῶν Σταυροφόρων ἢ τῆς  ἐν – Σαλαμίνι – ναυ-
   μαχίας.

Κι ὅμως ὁ θάνατος εἶναι κάτι ποὺ γίνεται- πῶς πεθαίνει
   ἕνας ἄντρας;

Κι ὅμως κερδίζει κανεὶς τὸ θάνατό του, τὸ δικό του θά-
   νατο, ποὺ δὲν ἀνήκει σὲ κανέναν ἄλλον
καὶ τοῦτο τὸ παιχνίδι εἶναι ἡ ζωή.

Χαμήλωνε τὸ φῶς πάνω ἀπὸ τὴ συννεφιασμένη μέρα, κα-
   νεὶς δὲν ἀποφάσιζε.
Τὴν ἄλλη αὐγὴ δὲ θὰ μᾶς ἔμενε τίποτε- ὅλα παραδομένα-
   μήτε τὰ χέρια μας-
κι οἱ γυναῖκες μας ξενοδουλεύοντας στὰ κεφαλόβρυσα καὶ
   τὰ παιδιά μας
στὰ λατομεῖα.

Ἡ φίλη μου τραγουδοῦσε περπατώντας στὸ πλευρό μου
    ἕνα τραγούδι σακατεμένο:
«Τὴν ἄνοιξη, τὸ καλοκαίρι, ραγιάδες…»
Θυμότανε κανεὶς γέροντες δασκάλους ποὺ μᾶς ἄφησαν
    ὀρφανούς.
Ἕνα ζευγάρι πέρασε κουβεντιάζοντας:
«Βαρέθηκα τὸ δειλινό, πᾶμε στὸ σπίτι μας
πᾶμε στὸ σπίτι μας ν᾿ ἀνάψουμε τὸ φῶς».

(Γιώργος Σεφέρης, Ἀθήνα, Φεβ. ῾39)

Πηγές – Σύνδεσμοι

• Νίκος Παπαδογιάννης, “η σπασμένη σφεντόνα”, διαδικτυακή εφημερίδα gazetta.gr, Πέμπτη, 02 Ιουλίου 2015, http://www.gazzetta.gr/plus/article/767526/i-spasmeni-sfentona
• Υπουργείο Εσωτερικών, επίσημη σελίδα για τον τόπο ψήφου, http://www.ypes.gr/services/eea/eeagr/eea.htm
• Η πρόταση για το νέο μνημόνιο, http://www.ypes.gr/…/f0ff9297-f516-40ff-a…/oe092-22-4277.pdf
• ΤΑΙΠΕΔ, περιουσιακά στοιχεία, http://www.hradf.com/…/attach…/properties-transferred-el.pdf 
• Επίσημη έκθεση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, Greece: Preliminary Draft Debt Sustainability Analysis, July 02 2015, http://www.imf.org/external/pubs/cat/longres.aspx?sk=43044.0
• Ο Οδυσσέας και ο Σεφέρης, Τάσος Κουράκης, από τα παρεκκλίνοντα.

Πριν λίγο καιρό ο καλός φίλος ο Βλαδίμηρος είπε να ασχοληθεί με το Android και έτσι έγραψε για εξάσκηση το πρώτο του μικρό προγραμματάκι. Η εφαρμογή αφορούσε έναν φακό οθόνης και η περιγραφή της στο Google Play είναι η εξής:

Φακός οθόνης
Kiourtzidis Vladimiros – 27 Φεβρουαρίου 2015

https://play.google.com/store/apps/details?id=eu.xrisima.microtorch

Εξαιρετικά απλός, γρήγορος και πολύ μικρός σε μέγεθος (μόλις 8KB) φακός οθόνης.
Η εφαρμογή αυτή καλύπτει την οθόνη με λευκό χρώμα και αυξάνει την φωτεινότητα στο 100%
Η Εφαρμογή αυτή είναι απλή, προορίζεται για τις συσκευές χωρίς φλας, χωρίς διαφημίσεις και δεν απαιτεί καμία άδεια.Για την ενεργοποίησε τον φακό απλά ανοίξτε την εφαρμογή.
Για την απενεργοποίηση απλά κλείστε την εφαρμογή.
Χαρακτηριστικά:
-Δωρεάν
-Πολύ μικρό μέγεθος 8 Kilobytes!!!!
-Εξαιρετικά απλή και γρήγορη εφαρμογή.
-Χωρίς διαφημίσεις
-Χωρίς άδειες

Η εφαρμογή αυτή είναι, βέβαια, πολύ απλή σε σχέση με τις προγραμματιστικές δυνατότητες του Βλαδίμηρου. Μετά από μερικές μέρες, ο φίλος μας μας ανακοίνωσε στο Facebook ότι η εφαρμογή του είχε αντίκρυσμα και ότι σύμφωνα με τα στατιστικά υπήρξε ένα άτομο στο Νεπάλ που την κατέβασε. Φυσικά, άδραξα αμέσως την ευκαιρία και τον τρόλαρα. Ιδού το σχόλιο που έκανα στην ίδια σελίδα:

Εκτός από καλός προγραμματιστής, ο Βλαδίμηρος έχει καλή αποδοχή του χιούμορ. Του άρεσε το σχόλιό μου και γέλασε μ’ αυτό. Άλλωστε αυτή επιβάλλεται να είναι και η ουσία του τρολαρίσματος: Να φέρνει γέλιο και στις δύο πλευρές. Τα φιλιά μου, λοιπόν, στον καλό μου φίλο τον Βλαδίμηρο και καλή συνέχεια στον προγραμματισμό!

Πηγές – Αναφορές

• Φακός οθόνης (εφαρμογή Google Play) – Kiourtzidis Vladimiros – 27 Φεβρουαρίου 2015 – https://play.google.com/store/apps/details?id=eu.xrisima.microtorch

Μέσα στους τελευταίους μήνες κάποιοι στενοί μου φίλοι χώρισαν ξαφνικά εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Μέσα στη γενική συζήτηση επί του θέματος του χωρισμού άρχισα να διαπιστώνω ότι στη σημερινή εποχή οι άνθρωποι χωρίζουν πάρα πολύ εύκολα, ακόμα και λίγο πριν το γεγονός του γάμου. Πρόκειται για μια τάση της εποχής, μια επιδημία λόγω της κρίσης ή αυτό πάντα συνέβαινε σε αυτόν το βαθμό και απλώς σήμερα δημοσιοποιείται πιο εύκολα μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και τα μέσα κοινωνικής επικοινωνίας;

Παρακάτω παρουσιάζω τέσσερις προσεγγίσεις για τις συντροφικές σχέσεις σήμερα. Τα κείμενα και τα βίντεο έχουν αρκετό ενδιαφέρον και ίσως και να αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας και τις προσωπικές μας σχέσεις.

Το πρώτο κείμενο είναι από το προσωπικό ιστολόγιο της Δέσποινας Παλαμάρη (http://tantra-yoga-events.blogspot.gr). Παρεμπιπτόντως, το ιστολόγιο της μου αρέσει, έχει ωραία κείμενα και απόψεις για τη ζωή. Έχω διαβάσει αμέτρητα τέτοια κείμενα και έχω κάνει άλλες τόσες συζητήσεις για αυτό το θέμα. Ήθελα να γράψω ένα άρθρο, αλλά το κείμενο και μου άρεσε και με κάλυψε πλήρως στα προσωπικά συμπεράσματα, τόσο πολύ που το θεωρώ περιττό να γράψω κάτι άλλο ή κάτι παραπάνω. Αξίζει να διαβαστεί και ίσως όχι απλώς μια φορά.

Αναζητώντας τον τέλειο σύντροφο 
(της Δέσποινας Παλαμάρη)

Οι περισσότεροι από εμάς ψάχνουν τον τέλειο σύντροφο και πιστεύουν ότι αν τον βρουν όλα θα φτιάξουν στη ζωή τους. Με ένα μαγικό τρόπο θα δημιουργήσουν την τέλεια συντροφική σχέση και θα βιώσουν μέσα σε αυτήν χαρά, ομορφιά και πληρότητα. Πόσο κοντά ή μακριά από την αλήθεια όμως είναι αυτή η πεποίθηση;
Αυτό που διακρίνω μέσα σε αυτή τους την αναζήτηση είναι ότι για άλλη μια φορά αυτοί οι άνθρωποι ψάχνουν κάτι έξω από αυτούς για να τους οδηγήσει σε μια ισορροπημένη και αρμονική ζωή. Σε μια ¨ολόκληρη¨ ζωή…
Κι αναρωτιέμαι πως μπορεί να γίνει αυτό όταν κρατούν συγκεκριμένη στάση ζωής διατηρώντας ανέπαφο το προσωπείο συναναστροφών τους, όταν δεν θέλουν να σηκωθούν ούτε χιλιοστό από την καρέκλα του βολέματος τους, όταν αρνούνται να αντικρύσουν τον εαυτό τους, όταν δεν ρισκάρουν να ζήσουν…

Ο εκάστοτε σύντροφος που επιλέγουμε να βάλουμε στην ζωή μας είναι ο τέλειος σύντροφος για μας εκείνη τη χρονική περίοδο. Είναι εκείνος που έρχεται για να μας καθρεφτίσει τις αδυναμίες και τις δυνατότητες μας. Να πατήσει τα κατάλληλα κουμπάκια για να ξυπνήσει τις θαμμένες πληγές που υπάρχουν μέσα μας και να μας κάνει να δούμε τον εαυτό μας έτσι, όπως είναι στην πραγματικότητα, βγάζοντας μας από την πλάνη αυτού που νομίζουμε ότι είμαστε…
Πόσοι όμως από εμάς θέλουν πραγματικά να αντικρύσουν τον εαυτό τους;
Ότι απαντήσεις και να δώσουμε η ζωή η ίδια έρχεται να μας απαντήσει: Ελάχιστοι! Άλλωστε για αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι χωρίζουν χωρίς να εμβαθύνουν καθόλου στο πως ήταν οι ίδιοι μέσα στην σχέση. Πάντα τους απασχολεί πως ήτανε ο άλλος, τι έκανε ο άλλος, τι έδωσε ο άλλος, τι απαιτήσεις είχε ο άλλος, το πόσο τους πλήγωσε ο άλλος…
Πάντα ο άλλος… πάντα κάποιος άλλος…
Και δεν αναρωτιούνται ποτέ: «Γιατί κάλεσα άραγε αυτόν τον άνθρωπο να έρθει στη ζωή μου; Τι έχει να μου πει; Ποιο μάθημα ζωής ήρθε να μου δώσει;»

Σίγουρα όλες οι σχέσεις δεν είναι ίδιες. Υπάρχουν σύντροφοι που έρχονται σε  μια σχέση για να μας στηρίξουν, άλλοι για να μας δοκιμάσουν, άλλοι για να μας κάνουν να βγάλουμε τον καλύτερο ή τον χειρότερο εαυτό μας και όλοι για να μας χαρίσουν, με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο, πολύτιμες εμπειρίες που θα μας βοηθήσουν να ωριμάσουμε συναισθηματικά, και να ανθίσουμε εσωτερικά.
Υπάρχει περίπτωση σε κάποιες σχέσεις ο  σύντροφος να μας εξαπατά, να μας λέει συνέχεια ψέματα, να μας  ζηλεύει και είναι κτητικός, να είναι χειριστικός απέναντι μας ή ακόμα μπορεί και να έχει βίαιη συμπεριφορά. Όπως όμως και να φέρεται εκείνος, εμείς είμαστε αυτοί που του επιτρέπουμε ή όχι να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε την συμπεριφορά του, τα λόγια του, όμως μπορούμε να ελέγξουμε το τι αποδεχόμαστε και τι όχι.
Αν επιτρέπουμε τέτοιες συμπεριφορές, ή αν απλά δεχόμαστε ένα συγνώμη και παραμένουμε σε μια βαλτωμένη  σχέση, που δεν προάγει κανέναν από τους δυο, είναι καλό να δούμε πόσο πολύ αγαπάμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, τι θεωρούμε αγάπη και τι όχι και πόσο αυτή η αγάπη ταυτίζεται με τη βία; Πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορούμε να θέσουμε τα όρια μας και πόσο η συμπεριφορά μας εξαρτάται από την ανάγκη της ¨ψευδαίσθησης¨ της αγάπης στη ζωή μας. Και τελικά χρειάζεται να αναρωτηθούμε ποια κομμάτια του εαυτού μας ήρθε αυτός ο σύντροφος για να φέρει, από το σκοτάδι στο φως, έτσι ώστε, όταν τα αντικρύσουμε και τα προσεγγίσουμε, να μπορέσουμε να τα μεταμορφώσουμε…

Ακόμη μπορεί σε κάποιες σχέσεις ο σύντροφος να θεωρεί την ελευθερία ύψιστο ιδανικό και εμείς την ¨ελεύθερη¨ συμπεριφορά του να την εκλαμβάνουμε σαν αδιαφορία και έλλειψη αγάπης,  γιατί στην ουσία δεν έχουμε μάθει να βιώνουμε τον εαυτό μας με ελευθερία, αλλά έχουμε κλειστεί πίσω από προσωπεία εξάρτησης. Προσωπεία που ίσως κρύβουν πληγές απόρριψης ή εγκατάλειψης που έχουμε βιώσει σαν παιδιά.
Και αντί να βάλουμε τον ενήλικα εαυτό μας να συναντήσει το παιδί μέσα μας και να του μιλήσει δίνοντας του την ασφάλεια και την αγάπη που χρειάζεται, αντί να συναντήσουμε τον πληγωμένο εαυτό μας επιτρέποντας του να μας μιλήσει και να πει τι θέλει από μας ώστε να γιατρευτούν οι πληγές του παρελθόντος, κρυβόμαστε πίσω από  τη γκρίνια, την μουρμουρά και την ανώριμη εγωική συμπεριφορά.

Υπάρχει όμως και η περίπτωση που κάποιος  σύντροφος σε μια σχέση μπορεί να μας δίνει απεριόριστη αγάπη, θαυμασμό και σεβασμό όμως εμείς να μην είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε αυτά τα δώρα γιατί δεν έχουμε μάθει να αντικρίζουμε το φως μέσα μας. Να μην πιστεύουμε ότι είμαστε αξιολάτρευτα πλάσματα που αξίζουν την αγάπη και να βρίσκουμε χίλιες δυο δικαιολογίες για να μην αφεθούμε στο να λιώσουμε μέσα στην απεραντοσύνη της Αγάπης…

Τόσες πολλές διαφορετικές περιπτώσεις σχέσεων με κοινό όμως παρονομαστή. Το ¨αποφεύγω να δω τον εαυτό μου¨ που σημαίνει ότι στην ουσία αυτός που αποφεύγει να γνωρίσει τον εαυτό του δεν θέλει  να μεγαλώσει, δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη του  και προτιμά να σέρνεται από τη μια σχέση στην άλλη αντί να φροντίσει να φτιάξει μια υγιή σχέση με τον εαυτό του ώστε να ζήσει επιτέλους σαν ελεύθερος άνθρωπος…

Αν ένας άνθρωπος που δεν έχει βρει τις ισορροπίες στη ζωή του, που αρνείται να ανακαλύψει τον εαυτό του, ψάξει να βρει την ευτυχία μέσα στον έρωτα τότε θα βιώσει διπλά τη δυστυχία γιατί θα βρει κάποιον άλλον, εξίσου δυστυχισμένο που θα ψάχνει κι αυτός με τη σειρά του κάποιον για να του δώσει χαρά, ευτυχία. Όταν δυο δυστυχίες συναντιούνται, δεν μπορούν να μεταμορφωθούν σε ευτυχία. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να γίνουν μια διπλή δυστυχία.
Μόνο ο άνθρωπος που είναι απελευθερωμένος από το παρελθόν του, που έχει ανακτήσει τις ισορροπίες στη ζωή του που βιώνει την αγάπη, την ελευθερία και την χαρά σε οποιαδήποτε συνθήκη μπορεί να μπει μέσα στον έρωτα μετατρέποντας την ευτυχία του σε ευδαιμονία. Και αυτός ο άνθρωπος  δεν αναζητά τον τέλειο σύντροφο, δεν ψάχνει για τίποτα, απλά αφήνετε γεμάτος εμπιστοσύνη να ¨κυλήσει¨ στη Ζωή  ευγνωμονώντας την για την κάθε στιγμή που του προσφέρει…

Ένα, επίσης, σπουδαίο βίντεο που αξίζει να δει κανείς είναι το When is One Ready to Settle Down? από την ιστοσελίδα http://www.theschooloflife.com. Αν και στα αγγλικά, το πεντάλεπτο αυτό βίντεο μας εξηγεί ποιες είναι οι κύριες προϋποθέσεις για οποιονδήποτε άνθρωπο που έχει κατασταλάξει στη ζωή του για να μπει πλέον σε μια σοβαρή, ώριμη σχέση. Σύμφωνα με το βίντεο τα κριτήρια αυτά είναι έξι:

1. Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο συντροφός μας δεν είναι τέλειος, αλλά έχει και αυτός, όπως και εμείς, ελαττώματα και ατέλειες.
2. Έχουμε πάψει να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ο σύντροφός μας έχει την ικανότητα να μας κατανοήσει και να μας καταλάβει αυτόματα, μόνο και μόνο επειδή είναι σύντροφός μας. Δεν φτάνει να αγαπάς κάποιον για να τον κατανοήσεις, πρέπει να τον γνωρίσεις κιόλας συμβιώνοντας μαζί του αρκετό καιρό.
3. Έχουμε επίγνωση ότι κάποιες στιγμές μπορεί να “τρελαθούμε” και να βγούμε εκτός ελέγχου. Είμαστε ώριμοι όταν νοιώθουμε ντροπή για αυτό και είμαστε έτοιμοι να απολογηθούμε κάθε στιγμή.
4. Έχουμε σταματήσει να επιζητούμε πάντα να μας αγαπούν και κλίνουμε πολύ περισσότερο στο να δίνουμε αγάπη εμείς οι ίδιοι. Αφοσιωνόμαστε, δηλαδή, στο να αγαπάμε. Όταν έχουμε περισσότερο ανάγκη να μας αγαπούν, τότε έχουμε μείνει ακόμη στην παιδική μας συναισθηματική κατάσταση και δεν έχουμε γίνει ακόμη ενήλικες συναισθηματικά.
5. Είμαστε προετοιμασμένοι για διαχείριση. Η σχέση και η συμβίωση είναι σαν μια μικρή επιχείρηση και απαιτεί κάθε στιγμή χρόνο, ενέργεια, ομαδική εργασία και συνενόηση.
6. Είμαστε προετοιμασμένοι κάθε στιγμή να μαθαίνουμε. Επίσης, έχουμε αποδεχτεί και δεν φοβόμαστε το γεγονός ότι ο σύντροφός μας και θέλει να μας αλλάξει. Μάλιστα, η τάση του αυτή είναι απαραίτητη για να μάθουμε καινούρια πράγματα για εμάς και να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας.

Για τους ανθρώπους που ήδη είναι σε μια σχέση καιρό η ερευνήτρια Esther Perel έρχεται να θέσει τα παρακάτω ερωτήματα: Γιατί λοιπόν το καλό σεξ ξεθωριάζει τόσο συχνά ακόμη και σε ζευγάρια που συνεχίζουν ν’ αγαπιούνται όσο ποτέ; Γιατί ή καλή επαφή δεν εγγυάται το καλό σεξ, αντίθετα με την κοινή αντίληψη; Η επόμενη ερώτηση θα έπρεπε να είναι: «Μπορούμε να ποθούμε, αυτό που ήδη έχουμε;» Αυτή είναι η ερώτηση κλειδί, σωστά; Και γιατί το απαγορευμένο είναι τόσο ερωτικό; Τι είναι αυτό που κάνει την παράβαση να ισχυροποιεί τόσο πολύ τον πόθο; Γιατί το σεξ παράγει μωρά, και τα μωρά είναι η ερωτική καταστροφή των ζευγαριών; Είναι κάτι σαν μοιραίο ερωτικό χτύπημα, έτσι δεν είναι; Κι όταν αγαπάμε, πώς νιώθουμε; Κι όταν ποθούμε, σε τι διαφέρει;

Όλα αυτά και περισσότερα άλλα προσπαθεί να τα απαντήσει στην παρουσίασή της με τίτλο “The secret to desire in a long-term relationship” τον Φεβρουάριο του 2013 στο TEDSalon της Νέας Υόρκης. Η ομιλία είναι περίπου είκοσι λεπτά και έχει ελληνικούς υπότιτλούς. Θα διαφωτίσει, ίσως, αρκετές απορίες ζευγαριών που ζουν μαζί αρκετό καιρό και θέλουν να εμβαθύνουν τη σχέση τους.

Τέλος, ένα από τα πιο ωραία βίντεο που έτυχε να δω τον περασμένο χρόνο είναι αυτό του Michael από το vsauce. Ο φίλος μας εδώ κάνει μια πολύ καλή ανάλυση για αυτό που αποκαλούμε friend Zone, του έρωτα χωρίς ανταπόκριση δηλαδή, που μένει στο επίπεδο της “φιλίας” και δεν προχωράει σε σχέση επειδή μόνο ο ένας από τους δύο ανθρώπους είναι ερωτευμένος. Γίνεται εκτενής ανάλυση, ακόμα και σε επιστημονικό επίπεδο, όπως π.χ. με την αναφορά στο αξίωμα του Bateman.

Στο τέλος ο Michael αναφέρεται στο γεγονός ότι στη σημερινή εποχή μάλλον αυτό που είναι πιο δύσκολο να κατακτήσουμε είναι οι πραγματικές φιλίες:

…Now, because we choose mates that are so similar to ourselves, this vital exposure to new honest ideas often has to come from friends. A resource that is diminishing in our society. And so, although it is disappointing to be friend-zoned, in a way it might be where that other person and all of us actually need you the most.

Τροφή για σκέψη!

Πηγές – Αναφορές

1. Αναζητώντας τον τέλειο σύντροφο, Δέσποινα Παλαμάρη, 26/10/2015, από το προσωπικό της ιστολόγιο http://tantra-yoga-events.blogspot.gr/2014/10/blog-post_26.html
2. When is One Ready to Settle Down? – The school of life, http://tinyurl.com/o28mut7 – από την ιστοσελίδα http://www.theschooloflife.com
3. Esther Perel: The secret to desire in a long-term relationship – TEDSalon NY2013, Filmed Feb 2013, http://www.ted.com/talks/esther_perel_the_secret_to_desire_in_a_long_term_relationship
4. The Science of Friend Zone, vsauce, http://youtu.be/IGK2KprU-To